Արցախի և Հայաստանի ջրապաշարներն ադրբեջանաթուրքական թիրախում․ «Հայաստանի Հանրապետություն»
«Հայաստանի Հանրապետություն» թերթը գրում է. «Ջուրն աստիճանաբար վերածվում է աշխարհաքաղաքական զարգացումների գործոնի, բախումների եւ պատերազմների պատճառ դառնում: Արցախի ժողովրդի դեմ հրահրված ագրեսիայում ջրի գործոնը ծանրակշիռներից է եղել, ինչը փաստում են գործընթացները, որոնք այսօր իրականացնում է Ադրբեջանը օկուպացված տարածքներում:
Այսօր Ադրբեջանի վերահսկողության տակ են անցել նաեւ Արփա եւ Որոտան գետերի ակունքները, ինչով պոտենցիալ վտանգ է ստեղծվում Հայաստանի ռազմավարական ջրային պաշարի՝ Սեւանա լճի համար, որը խոշորագույնն է տարածաշրջանում: Հայաստանի արեւելյան հատվածում էլ Թուրքիան է սահմանափակում Արաքսի ամենախոշոր վտակ Ախուրյանի ջրային հոսքերը՝ նրա հունի վրա կառուցելով ջրամբարներ:
Աշխարհում եւ, մասնավորապես, տարածաշրջանում ջրային ռեսուրսների գործոնի մեծացումը մեզ համար հրամայական են դարձնում դրանց արդյունավետ կառավարման ռազմավարության մշակումը եւ կյանքի կոչումը: Այն առաջին հերթին պետք է ուղղված լինի Հայաստանի տարածքում տարվա ընթացքում ձեւավորվող 6-7 մլրդ խմ ջրի արդյունավետ օգտագործմանը:
Այսօրվա դրությամբ Հայաստանը կարողանում է իր տարածքում պահել այդ ջրի ծավալի առավելագույնը 2 մլրդ խմ-ն, իսկ մնացածը հոսում է նույն Թուրքիա եւ Ադրբեջան: Այս ռազմավարական խնդրի լուծման առաջին քայլը ջրամբարների կառուցումն է, երկրորդը՝ ոռոգման համակարգի արդիականացումը»:
Մանրամասն՝ թերթի այսօրվա համարում։
Այսօր Ադրբեջանի վերահսկողության տակ են անցել նաեւ Արփա եւ Որոտան գետերի ակունքները, ինչով պոտենցիալ վտանգ է ստեղծվում Հայաստանի ռազմավարական ջրային պաշարի՝ Սեւանա լճի համար, որը խոշորագույնն է տարածաշրջանում: Հայաստանի արեւելյան հատվածում էլ Թուրքիան է սահմանափակում Արաքսի ամենախոշոր վտակ Ախուրյանի ջրային հոսքերը՝ նրա հունի վրա կառուցելով ջրամբարներ:
Աշխարհում եւ, մասնավորապես, տարածաշրջանում ջրային ռեսուրսների գործոնի մեծացումը մեզ համար հրամայական են դարձնում դրանց արդյունավետ կառավարման ռազմավարության մշակումը եւ կյանքի կոչումը: Այն առաջին հերթին պետք է ուղղված լինի Հայաստանի տարածքում տարվա ընթացքում ձեւավորվող 6-7 մլրդ խմ ջրի արդյունավետ օգտագործմանը:
Այսօրվա դրությամբ Հայաստանը կարողանում է իր տարածքում պահել այդ ջրի ծավալի առավելագույնը 2 մլրդ խմ-ն, իսկ մնացածը հոսում է նույն Թուրքիա եւ Ադրբեջան: Այս ռազմավարական խնդրի լուծման առաջին քայլը ջրամբարների կառուցումն է, երկրորդը՝ ոռոգման համակարգի արդիականացումը»:
Մանրամասն՝ թերթի այսօրվա համարում։