Քոչարյանը ՌԴ-ի հետ ռազմաքաղաքական համագործակցության հիմնադիրն է, եթե մեկը դրան դեմ է՝ ուղիղ ասեք․ Մոդեստ Կոլերով. «Ժամանակ»

«Ժամանակ» թերթը գրում է․ ««Ժամանակ»֊ի զրուցակիցն է REGNUM գործակալության գլխավոր խմբագիր, ռուսաստանցի քաղաքագետ Մոդեստ Կոլերովը: [b]- Կոնկրետ Ռոբերտ Քոչարյանն ինչո՞ւ է Մոսկվային այդքան հետաքրքրում, և ինչո՞ւ է նրան պարբերաբար անդրադառնում ՌԴ ԱԳ նա­խարար Սերգեյ Լավրովը:[/b] - Քոչարյանի մասով ամեն ինչ ասված է: Քոչարյանը փաստա­ցի Ռուսաստանի և Հայաստա­նի ռազմական համագործակ­ցության հիմնադիրն է: Ռու­սաստանը հստակ հայտարա­րել է իր դիրքորոշումը՝ համա­րելով, որ Քոչարյանին նման մեղադրանք առաջադրելը աբ­սուրդ է: Նման մեղադրանքը ուղղակիորեն հարվածում է ռազմաքաղաքական համա­գործակցության հիմքերին: [b]- Ինչո՞ւ է աբսուրդ, եթե 10 տարի առաջ նա է եղել երկրի ղեկավարը մարտիմեկյան ողբերգական իրադարձու­թյունների ժամանակ, երբ...[/b] - Աբսուրդ է, որովհետև հա­կասում է Սահմանադրության նորմերին: Սահմանադրության համաձայն՝ այն մեղադրանքը, որ առաջադրված է Քոչարյանին, չի հանդիսանում պետա­կան հեղաշրջման ակտ: Կար­դացեք ՀՀ Սահմանադրությու­նը: [b]- Մոսկվայում ի՞նչ ակնկա­լիք կա Փաշինյան-Պուտին հանդիպումից:[/b] - Այդ հանդիպման նախաձեռ­նողը Մոսկվան չէր, այդ հան­դիպման նախաձեռնողը Նիկոլ Փաշինյանն էր: Այդ պատճա­ռով նրան է պետք հարցնել, թե ինչ է նա սպասում: Այստեղ ներսից երևում է երկկողմ հա­րաբերությունների հիմնական խնդիրը: Կարող եմ նկարագրել այսպես՝ նոր իշխանության մի շարք գործողություններ հա­կասում են Նիկոլ Փաշինյանի հայտարարություններին, ու Մոսկվայում այդ թեմայի շուրջ հարցեր ունեն: Եթե Նիկոլ Փաշինյանը կփոխի այդ պատկե­րը, ապա լավ: Թե չէ՝ ստացվում է, որ, օրինակ, Լեռնային Ղարաբաղի մասնակցությունը բանակցություններին պետք է՝ ըստ Փաշինյանի, իսկ հետո նրան հերքում է արտաքին գործերի նախարար Մնացականյանը, և դրա համար ոչ ոք պատժված չէ, Նիկոլ Փաշինյանը դրա հետ համաձայնվում է: Մոսկվայում առաջանում է կոնկրետ հարց՝ ո՞վ է ավելի կարևոր, ո՞վ է ավելի առաջ­նային, ո՞ւմ հայտարարությունները պետք է ընդունենք ի գի­տություն՝ Փաշինյանի՞, թե՞ Սնացականյանի: Եվ մի շարք այլ հարցեր ունի Մոսկվան: [b]- Այդ թվում՝ Քոչարյանի՞ հետ կապված:[/b] - Քոչարյանը ռազմաքաղա­քական համագործակցության հիմնադիրն է, ուստի դա միայն Հայաստանի ներքին խնդիր չէ: Երկրորդ՝ ակնհայտ է, որ նրան առաջադրված մեղադրանքը աբսուրդ է: Հետևաբար՝ մենք կարծում ենք, որ նրան հե­տապնդում են ոչ թե այդ մե­ղադրանքով, այլ կա քաղաքա­կան ենթատեքստ: Իսկ եթե ռազմաքաղաքական հարաբե­րությունների հիմնադիրը քա­ղաքական հետապնդման է են­թարկվում, ապա ինչ-որ մեկը դեմ է այդ համագործակցու­թյանը: Իսկ եթե դեմ եք, ուղիղ ասեք, մենք էլ հետևությոններ կանենք: [b]- Մոսկվան չի ուզում արտահանձնել նաև պաշտպա­նության նախկին նախարար Միքայել Հարությունյանին, որն ամենևին էլ անձեռնմ­խելի չէ, ինչո՞ւ:[/b] - Ես կարծում եմ, որ Հայաս­տանի քաղաքական դասի մի­նիմում կեսը ունի երկքաղաքա­ցիություն, եթե ոչ ռուսական, ապա ֆրանսիական կամ ամե­րիկյան: Դուք հիշում եք, որ երկրորդ քաղաքացիության հարցը դրված էր նաև ՀՀ ներ­կայիս նախագահի հետ կապ­ված, և այդ հարցը այդպես էլ հրապարակային լուծում չստացավ, ուստի երկքաղա­քացիության հարցը պետք է սկսել ՀՀ նախագահից»: [b]Մանրամասն՝ թերթի այսօրվա համարում։[/b]