Որպեսզի արարքը որակվի առևանգման փորձ կամ առևանգում, պետք է ապացուցվի, որ առևանգողը նպատակ է ունեցել անձին, իր կամքին հակառակ պահել անազատության մեջ․ փաստաբան

Փաստաբան Կարեն Մեջլումյանը Ֆեյսբուքի իր էջում գրում է․

«Մարդուն առևանգելու հանցակազմի համար պարտադիր է տուժողին, իր կամքին հակառակ, այդ թվում խաբեությամբ, այլ վայր տեղափոխելուց հետո այդտեղ նրան (անազատության մեջ) պահելը:
Այսինքն, որպեսզի արարքը որակվի առևանգման փորձ կամ առևանգում, պետք է ապացուցվի, որ առևանգողը նպատակ է ունեցել անձին, իր կամքին հակառակ, օրինակ Եռաբլուր տեղափոխելուց հետո, այդտեղ նրան պահել (անազատության մեջ):

Պատահական չէ, որ «Ազատությունից ապօրինի զրկելը» հանցակազմը կլանվում է «Մարդուն առևանգելը» հանցակազմի մեջ:

ՌԴ Գերագույն դատարանը Дело № 78-АПУ14-14СП քրեական գործով 16.12.2014թ. որոշմամբ հետևյալ իրավական դիրքորոշումն է հայտնել. «По смыслу закона под похищением человека следует понимать противоправные умышленные действия, связанные с изъятием и перемещением живого человека против его воли в другое место С ЦЕЛЬЮ ПОСЛЕДУЮЩЕГО УДЕРЖАНИЯ. 

[Օրենքի իմաստով անձի առևանգումը պետք է հասկանալ որպես ապօրինի դիտավորյալ գործողություններ՝ կապված կենդանի անձին իր կամքին հակառակ վերցնելն ու այլ վայր տեղափոխելը՝ ՀԵՏԱԳԱ ՊԱՀՄԱՆ ՆՊԱՏԱԿՈՎ]»։

Ընդ  որում, անմիջապես հաջորդ տողում Գերագույն դատարանը նշում է. «Эти обстоятельства по делу не установлены. [Նման հանգամանքներ գործով չեն հաստատվել]»:

Ռուսաստանի Դաշնության Գերագույն դատարանի պլենումը «Առևանգման, ապօրինի ազատազրկման և մարդկանց թրաֆիքինգի գործերով դատական պրակտիկայի մասին» 24.12.2019 թ. N 58  որոշմամբ նույնպես անդրադարձել է անձի առևանգման քրեաիրավական որակման հարցին և սահմանել, որ. «2. По смыслу уголовного закона под похищением человека следует понимать его незаконные захват, перемещение И ПОСЛЕДУЮЩЕЕ УДЕРЖАНИЕ в целях совершения другого преступления либо по иным мотивам, которые для квалификации содеянного значения не имеют.

[2. Քրեական օրենքի իմաստով անձի առևանգումը պետք է ընկալվի որպես նրան ապօրինի բռնելը, տեղափոխելը և ՀԵՏԱԳԱ ՊԱՀԵԼԸ այլ հանցագործություն կատարելու նպատակով կամ այլ դրդապատճառով, որն արարքը որակելու համար նշանակություն չունի]»։

Շարունակելով, Պլենումը նշում է. «Похищение человека считается оконченным преступлением с момента захвата и начала его перемещения. [Անձի առևանգումը համարվում է ավարտված նրան վերցնելու և տեղափոխելը սկսելու սկզբից]»: