Գիտելիքն իսկապես առաջնահերթ է. տգետը նաև վատ քաղաքացի է․ «Առավոտ»

«Առավոտ» թերթի առաջնորդողը գրում է․ «Եթե մարդը ստանում է 75 հազար դրամ աշխատավարձ, ապա դրանից պարտադիր չէ եզրակացնել, որ նա բավականաչափ կրթված չէ: Կարող են լինել բազմաթիվ պատճառներ. սկսած նրանից, որ, չնայած կատարած աշխատանքի կարեւորությանը, վարձատրությունը ցածր է, վերջացրած նրանով, որ բարձր եկամուտը կարող է չլինել տվյալ մարդու կյանքի իմաստը: Պետք չէ բացառել մարդկանց այլ՝ ոչ նյութական մղումները: Օրինակ, կարող է լինել ցածր վարձատրվող ուսուցիչ կամ գիտաշխատող, որը փայլուն կրթություն է ստացել եւ աշխատում է ցածր վճարի դիմաց, քանի որ շատ է կարեւորում իր գործը: Իսկ մեր պետության պարագայում, կարծում եմ այդ եւ մի շարք այլ բնագավառներ չափազանց նշանակալից են, թեեւ պատշաճ չեն գնահատվում:

Եվ հակառակը՝ մեր օլիգարխներն ակնհայտորեն վատ կրթություն են ստացել, ինչը պարզ է դառնում, երբ նրանք փորձում են որեւէ անփոփ միտք արտահայտել, բայց ունեն գործարարի որոշակի ձիրք, որի շնորհիվ հարստացել են: Դե, իսկ միջնակարգ կրթությամբ եւ պետբյուջեի հաշվին բարձր վարձատրվող պարեկների եւ այլ ուժայինների մասին լռենք:

Այնուամենայնիվ, ես կհամաձայնեի այն մտքի հետ, որ կրթությունը շատ կարեւոր է: Բայց դրա գերնպատակը մարդուն նյութապես հարստացնելը չէ: Մարդը պետք է գիտելիքներ ձեռք բերի՝ աշխարհի ողջ հարստությունն ու բազմազանությունն ընկալելու համար: Տգետ մարդը (նկատենք, որ տգետ կարելի է մնալ նաեւ բուհն ավարտելով, եւ հակառակը՝ լինել գիտակից՝ առանց որեւէ դիպլոմի) ապրում է իր կարծրատիպերով, իր պատրանքներով, հաճախ՝ իր քիմերաներով: Նա ոչ մի բանում կասկածներ չունի, եւ ապրում է իր «բուսական», բնազդային կյանքով:

Տգետ մարդը նաեւ վատ քաղաքացի է: Օրինակ, ինչո՞ւ մեր հասարակությունը չցնցվեց պատերազմում պարտվելուց հետո: Հիմնական պատճառը, կարծում եմ, այն է, որ հայաստանցիների մեծ մասը չգիտի, թե ինչի համար է պետք պետություն ունենալ, մարդիկ աղոտ պատկերացում ունեն այն մասին, թե ինչ է սպասում իրենց եւ իրենց երեխաներին՝ պետությունը կորցնելուց հետո: Այդ մարդիկ խեղված պատկերացումներ ունեն, «սեւ-սպիտակ» են տեսնում թե՛ սեփական երկրի եւ թե՛ աշխարհի պատկերը: Եվ կարեւոր չէ, թե որ ուժերն են նրանց ուղեղում արտապատկերվում որպես «սեւ», եւ որոնք՝ որպես «սպիտակ»:

Այնպես որ՝ այո, կրթությունը՝ անվտանգության հետ միասին, մեր առաջնահերթ խնդիրն է: Տեղեկություններն այսօր, այսպես ասած, «թափված են» ամեն քայլափոխի: Իսկ ահա գիտելիքը՝ հազվագյուտ է եւ արժեքավոր»:

Մանրամասն՝ թերթի այսօրվա համարում։