Հայ զինվորականի վառ օրինակ երիտասարդների համար. այսպիսինն էր Գեղամ Մադաթյանը. ՖՈՏՈՌԵՊՈՐՏԱԺ. aravot.am

aravot.am-ը գրում է. Գեղամը ուղիղ խոսող ընկեր էր, երբեք չէր ստի։ Հայրենիքին և ընտանիքին նվիրված մարդ։ Զրուցել ենք 44-օրյա պատերազմում զոհված զինծառայող Գեղամ Մադաթյանի ծնողների և ընկերների հետ։

-Հարգարժան տիկին Աննման, խնդրում եմ մի փոքր պատմեք Գեղամի մասին, ինչպիսի՞նն էր նա ընտանիքում, ի՞նչ երազանքներ ու նպատակներ ուներ։

-Խելացի էր, կազմակերպված, «չէ» բառը չուներ։ Նպատակները շատ էին, երազանքները նույնպես․ ցանկանում էր դրսում շարունակել ուսումը, իր համար կարևորը ծառայությունն էր, մինչև անգամ ուզում էր 3 տարի ծառայել։ Հայրենիքը ավելի շատ էր սիրում, քան մեզ։ Չկար այնպիսի մեկը, որին չսիրեր։ Նրա համար վատ մարդ չկար։ Հումորով էր. փոքրերի հետ իրեն փոքր էր պահում, մեծերի հետ` մեծ։ Անգամ իր չսիրած կերակուրը լիներ՝ կուտեր, որ չնեղացնի ինձ: Կուտեր, բայց քիչ կուտեր։

Մեծ ապագա էր սպասվում Գեղամին․ թե Վազգեն Սարգսյանում, թե համալսարանում սպասում էին իրեն, անգամ փաստաթղթերը պահում էին, որ չգնա Մոսկվա, այլ իրենց մոտ վերադառնա։ Բնավորությամբ փակ մարդ էր։ Հնարավոր է ունենար երազանք, որի մասին անգամ մենք չիմանայինք։ Քչով բավարարվող էր, հարցնում էի․ «Ինչի՞ կարիք ունես,» -ասում էր․ «Ամեն ինչ էլ կա, մեղր ունենք»: Գիտեի, որ մեղր չի սիրում, ասում էր․ «Մամա էստեղ համով ա, ուտում եմ։» Մեկ-մեկ ուզում եմ հիշեմ թերությունների մասին, չի ստացվում, չուներ թերություն։ Կամակոր չէր, եսասեր չէր, ինչ ասեմ․․․

Մանրամասներն՝ այստեղ