Ձեզ բացակա չենք դնի. Դանիել Վարուժանի անվան թիվ 89 հիմնական դպրոցում բացվեց 44-օրյա պատերազմում նահատակված, լեգենդ դարձած դպրոցի սաներ՝ Լյուդվիգի, Արսենի, Միքայելի հիշատակը հավերժացնող խաչքար-հուշարձան. ՖՈՏՈՌԵՊՈՐՏԱԺ, ՏԵՍԱՆՅՈՒԹ

Երեկ՝ նոյեմբերի 11-ին, Երևանի Դանիել Վարուժանի անվան թիվ 89 հիմնական դպրոցում տեղի ունեցավ «Կյանքս հայրենիքիս, հոգիս՝ Աստծուն, պատիվս՝ ինձ» խորագիրը կրող միջոցառում:

Ինչպես հայտնում է ֆոտոլրագրող Գագիկ Շամշյանը, դպրոցի բակում բացվեց Արցախյան 44-օրյա պատերազմում նահատակված, դպրոցի լեգենդ դարձած սաների՝ Լյուդվիգ Ավդալյանի, Արսեն Ալջիկյանի և Միքայել Հովսեփյանի անվան խաչքար-հուշարձան:

Բացմանը ներկա էին հերոսների հարազատները, բարեկամները, ընկերները, այդ թվում՝ զինակից, դպրոցական, Երկրապահ կամավորականների միության Մալաթիայի ներկայացուցիչներ, զոհված ու լեգենդ դարձած այլ զինվորների հարազատներ, Պաշտպանության նախարարության ներկայացուցիչներ:

ՀՀ ՊՆ նվագախմբի կողմից հնչեցված Հայաստանի հիմնի ներքո զոհվածների հարազատները իջեցրեցին սպիտակ սավանը, ապա հոգևոր հովվի Տերունական աղոթքից հետո կատարվեց օծումը: Ներկաները ծաղիկներ խոնարհեցին:

Բացմանը ներկա էր նաև քանդակագործը՝ խաչքարի երիտասարդ հեղինակը՝ Հովհաննեսը:

Դպրոցում նաև տեղի ունեցավ 3 հերոսների անվամբ դասարանի անվանակոչում, ապա հուշ-երեկոն շարունակվեց դահլիճում:

Դպրոցի 9-րդ դասարանի սաները իրենց գեղեցիկ ու հուզիչ կատարումներով գերեցին ներկաներին, անգամ հուզմունքը հպարտության էր վերածվում, քանի որ այդ ներկայացման մեջ կար հայրենիքը սիրելու մի մեծ կամք, այդ ներկայացման մեջ կար պայքար, որ պետք է չընկճվել, որ պետք է մեկ բռունցք դարձած պայքարել հայի տեսակի, հայ մնալու համար:

Ներկաները նշում էին. «Մենք Լյուդվիգին, Արսենին, Միքայելին երբեք բացակա չենք դնի: Նրանք առաջնորդվեցին՝ կյանքս հայենիքիս, հոգիս՝ Աստծուն, պատիվս՝ ինձ սկզբունքով»:

Արսեն Լևոնի Ալջիկյանը ծնվել է 2001թ. դեկտեմբերի 16-ին: Զորակոչվել է 19.12. 2019թ, ծառայել է Հադրութում։ Եղել է հակատանկային 3-րդ գումարտակ 7-րդ ֆագոտ, զենքին է տիրապետել պաշպանական վաշտում։

Սեպտեմբերի 25-ից եղել է Հադրութի պաշպանական դիրքում։ Տան միակ տղան պատերազմի ժամանակ 2 անգամ շրջափակման մեջ ընկնելով, մի կերպ դուրս են եկել։ Ոչնչացրել է 6 տանկ մեկը՝ Հադրութում, 5-ը՝ Մարտունու Ճարտար գյուղում:

Ընկերոջ մահը լսելով, ոչնչացրել է մեծ թվով թշնամի( դիվերսյա)։ Պարգևատրվել է մարտական ծառայություն և արիության մեդալներով՝ հետմահու։ Իսկ ծառայության ընթացքում քաջարի մարտիկ, լավագույն զինվոր՝ հայոց բանակի գերազանցիկ նշաններով։

Զոհվել է նոյեմբերի 3-ին՝ ճարտարի դիրքում։

**********