Ասա ինչ դաջվածք ունես, ասեմ՝ ով ես դու

Մի ժամանակ դաջվածք անում էին միմիայն զինվորները՝ հակառակորդին վախ ներշնչելու նպատակով: Այդ ժամանակ մարտիկները դաջվածքն անում էին իրենց դեմքերին կամ մարմնի տեսանելի մասերին՝ ձեռքերին և ոտքերի բաց մասերին: Այդպիսի մարմնանկարչությունը լայնորեն տարածված էր Ամերիկայի բնիկ ցեղերի, ինչպես նաև եվրոպական որոշ հին ժողովուրդների շրջանում: Կային նաև կլանային կամ կաստայական պատկանելիությունն ի ցույց դնող դաջվածքներ, որոնք լայնորեն տարածված էին Արևելքում: Հանցագործության աճին զուգահեռ դաջվածքը ևս մեկ կիրառություն գտավ: Դահիճները հանցագործների մարմնի վրա դաջվածք էին անում, երբեմն նույնիսկ խարան դնում, որպեսզի նրանց հետ առնչվողը նախապես իմանար, որ դիմացինը հանցագործ է: Օրինակ՝ պոռնիկի ուսին շուշան էին խարանում, որպեսզի նրա հետ առնչվողը նրան առաքինի կնոջ հետ չշփոթեր: Հետագայում ազատ կամ ոչ ավանդական սեռական հարաբերությունների կողմնակիցները իրենց մարմնին համապատասխան դաջվածք էին անում: Այդպիսի դաջվածք կրողները նախնական տեղեկություն էին հաղորդում իրենց սեռական կողմնորոշման և նախասիրությունների վերաբերյալ: Հանցագործները նույնպես զարգացրեցին դաջվածքի ավանդույթները: Որոշ երկրներում հանցագործի մարմնի վրա իր համաձայնությամբ դաջվածք էին անում, որպեսզի մարդիկ իմանային իր ով լինելը՝ ըստ հանցագործ աշխարհի կարգերի: Գրպանահատը կամ մարդասպանը ձեռքի տեսանելի մասում հստակ տարբերվող դաջվածքներ էր անում: Այդպիսով նախապես տեղեկություն էին հաղորդում իրենց անցյալի, նվիրումի և դիրքի մասին, որպեսզի դիմացինը սխալվելու արդարացում չունենար: Հազվադեպ հանդիպում են նաև կոսմետիկ նպատակով դաջվածքներ, որոնցով փորձում են ծածկել մաշկային արատը: Այդ դեպքերում արատի շուրջը դաջում են ընդհանուր, ոչինչ չասող մեղմ պատկերներ և այդպիսով քողարկում արատը: 21-րդ դարում գաղափարական համաշխարհային ճգնաժամի ժամանակ դաջվածքը ձեռք է բերել բոլորովին նոր կիրառություններ: Այսօր շատ կան մարդիկ, որոնք դաջվածք անում են զուտ գաղափարական նկատառումներից ելնելով: Այս դեպքերում պատկերներին կամ խորհրդանշական կետերին փոխարինում են բառերը, որոնց միջոցով դիմացինին հաղորդում են տեղեկություն իրենց գաղափարական համոզմունքների և սկզբունքների մասին: Իսկ գաղափարական ճգնաժամին ընդառաջ գնացողները գերադասում են ոչինչ չասող կամ վաղուց իմաստը կորցրած նախշային դաջվածքներ: Այս վերջիններն իրական մարտահրավեր են՝ նետված մշակութաբանների և քաղաքական համակարգերի ուղղությամբ: Նախշային դաջվածքներ անողներն, այդպիսով, ցույց են տալիս, որ հոգի, իդեալ, գաղափար, նպատակ, իմաստ չկա, գոյություն չունի, աշխարհում ամեն ինչ կրկնվում է և անխուսափելիորեն ու դանդաղ տանում դեպի շատ հանդարտ մահ: [b]Թաթուլ Մկրտչյան [/b]