Ոչ թե խաղաղության հաստատման, այլ Ադրբեջանի ձեռքբերումների ամրագրման համար. Սուրեն Սուրենյանցը՝ նախաստորագրված համաձայնագրի մասին. Tert.am
Դա ամենաքիչը խաղաղության մասին է: Ավելի շուտ այնտեղ ներդրված է մոդել, որի միջոցով Ադրբեջանը դիվանագիտորեն փորձում է ամրագրել բոլոր այն նվաճումները, որոնք ունեցել է ռազմի դաշտում:
Այս մասին Tert.am-ի հետ զրույցում ասել է քաղաքագետ, «Դեմոկրատական այլընտրանք» կուսակցության նախագահ Սուրեն Սուրենյանցը՝ անդրադառնալով «Հայաստանի Հանրապետության և Ադրբեջանի Հանրապետության միջև խաղաղության և միջպետական հարաբերությունների հաստատման մասին» համաձայնագրին:
Նրա խոսքով երկու երկրների՝ միմյանց կողմից տարածքային ամբողջականության ընդունումը որևէ արժեք չունի, երբ հիմքում քարտեզ չկա: Բացի այդ, ըստ համաձայանգրի վեցերորդ կետի՝ սահմանները հստակեցվելու են սահմանագծումից և սահմանազատումից հետո, ինչն էլ, ըստ Սուրենյանցի, նշանակում է, որ տարածքային ամբողջականության փոխադարձ ճանաչումը պայմանական բնույթ է կրում:
Հարցին՝ հնարավո՞ր է, որ համաձայնագրում, որպես հիմք ընդունվող քարտեզի համար սահմանագծում և սահմանազատում կատարվի ի շահ ՀՀ-ի՝ Սուրենյանցը բացառում է:
«Ո՛չ: Առաջինը՝ ուժային անհամապատասխանության կա. Ադրբեջանը Հայաստանից ավելի շատ ռեսուրսներ ունի, իսկ այդ դեպքում անհնար է, որ ավելի թույլ երկիրն իր պայմանները թելադրի:
Երկրորդը՝ կարելի էր բալանսավորված լուծում ակնկալել, եթե միջնորդ լիներ»:
Քաղաքագետը ուշադրություն է հրավիրում նաև համաձայնագրի յոթերորդ հոդվածի վրա, ըստ որի կողմերը որևէ երրորդ կողմի ուժեր իրենց համատեղ սահմանի երկայնքով չեն կարող տեղակայել։
«Ակնհայտ է, որ դա Հայաստանին է վերաբերում, որովհետև Ադրբեջանը դրա անժեշտությունը չունի: Դրանով սահմանափակում են Հայաստանի պաշտպանողական կարողությունները կամ ռազմաքաղաքական դաշինքներ ձևավորելու կարողությունը»,-ասում է նա:
Ամբողջական հոդվածը՝ սկզբնաղբյուրում:
Այս մասին Tert.am-ի հետ զրույցում ասել է քաղաքագետ, «Դեմոկրատական այլընտրանք» կուսակցության նախագահ Սուրեն Սուրենյանցը՝ անդրադառնալով «Հայաստանի Հանրապետության և Ադրբեջանի Հանրապետության միջև խաղաղության և միջպետական հարաբերությունների հաստատման մասին» համաձայնագրին:
Նրա խոսքով երկու երկրների՝ միմյանց կողմից տարածքային ամբողջականության ընդունումը որևէ արժեք չունի, երբ հիմքում քարտեզ չկա: Բացի այդ, ըստ համաձայանգրի վեցերորդ կետի՝ սահմանները հստակեցվելու են սահմանագծումից և սահմանազատումից հետո, ինչն էլ, ըստ Սուրենյանցի, նշանակում է, որ տարածքային ամբողջականության փոխադարձ ճանաչումը պայմանական բնույթ է կրում:
Հարցին՝ հնարավո՞ր է, որ համաձայնագրում, որպես հիմք ընդունվող քարտեզի համար սահմանագծում և սահմանազատում կատարվի ի շահ ՀՀ-ի՝ Սուրենյանցը բացառում է:
«Ո՛չ: Առաջինը՝ ուժային անհամապատասխանության կա. Ադրբեջանը Հայաստանից ավելի շատ ռեսուրսներ ունի, իսկ այդ դեպքում անհնար է, որ ավելի թույլ երկիրն իր պայմանները թելադրի:
Երկրորդը՝ կարելի էր բալանսավորված լուծում ակնկալել, եթե միջնորդ լիներ»:
Քաղաքագետը ուշադրություն է հրավիրում նաև համաձայնագրի յոթերորդ հոդվածի վրա, ըստ որի կողմերը որևէ երրորդ կողմի ուժեր իրենց համատեղ սահմանի երկայնքով չեն կարող տեղակայել։
«Ակնհայտ է, որ դա Հայաստանին է վերաբերում, որովհետև Ադրբեջանը դրա անժեշտությունը չունի: Դրանով սահմանափակում են Հայաստանի պաշտպանողական կարողությունները կամ ռազմաքաղաքական դաշինքներ ձևավորելու կարողությունը»,-ասում է նա:
Ամբողջական հոդվածը՝ սկզբնաղբյուրում: