Պետք է գտնվեն հասկացող նվիրյալներ, եթե կուզեք՝ առաքյալներ, որոնք թույլ չեն տա հավաքական ժողովրդին մոռացության տալ իր գործած մեղքերը․ Միհրան Հակոբյան
Պետք է գտնվեն հասկացող նվիրյալներ, եթե կուզեք՝ առաքյալներ, որոնք թույլ չեն տա հավաքական ժողովրդին մոռացության տալ իր գործած մեղքերը և ամենը բարդել մութ ուժերի, ռուսների, մասոնների կամ գլոբալիստների վրա:
Ֆեյսբուքի էջում գրել է պատմական գիտությունների թեկնածու Միհրան Հակոբյանը․
«Երբ 2019 թվականին չափազանց խորը օլիգարխիկ երկիր Ուկրաինայում նախագահ էր ընտրվում երբևէ քաղաքականության հետ կապ չունեցող մի պրոֆեսիոնալ ծաղրածու (Կարգին Հայկոյի նման մեկը), հասկացողների համար պարզ էր՝ Ուկրաինան «փուռն են տալու», վերջում ասեն՝ մեղավորը Ուկրաինայի ժողովուրդն էր, որ դրան ղեկավար էր ընտրել…
Երբ 2018 թվականին հայ ժողովրդի բարձրագոչ ծափերի ներքո Հայաստանի ղեկավար էին ընտրում մի քընձըխի, հասկացողների համար պարզ էր, որ առնվազն Ղարաբաղը «փուռն են տալու»: Ասածից ապացույցը 2018-ի մայիսի 1-ին ԱԺ նիստում քընձըխի թեկնածությանը դեմ պատգամավորների ելույթներն են. հատ-հատ լսեք ու վերհիշեք…
Իսկ հիշու՞մ եք, որ քընձըխի իշխանության առաջին 2 տարիներին հայ ժողովրդի ճնշող մեծամասնության քամահրական վերաբերմունքի պայմաններում կային խիզախ մարդիկ, որոնք ասում էին՝ սա Արցախը հանձնելու է, այդ ճանապարհին է: Հիշու՞մ եք, որ ՔՊ-ական լընգուլավազը նույնիսկ ֆեյսբուքյան էջ էր բացել ու ամեն օր ձեռառնական տոնով գրում էր՝ «Նիկոլը հողերը տվե՞ց», իսկ մեկնաբանություններում էլ մարդիկ նույն ձեռառնական տոնով պատասխանում էին՝ «Չէ, էսօր էլ չտվեց»: Հետո այդ էջը իզով-թոզով անէացավ, որովհետև պարզվեց, որ Նիկոլը ոչ միայն տվել է, այլև տալիս է ու տալիս է: Լիզում է ու տալիս է:
Հիմա էլ հասկացողներն ամեն ինչ շատ լավ հասկանում են, և քանի որ հասկանալը կենսագործունեության մի փոքր էլիտար զբաղմունք է, ապա Հայաստանում էլ վերջում մեղավոր է կարգվելու քընձըխին ընտրած ու վերընտրած ժողովուրդը:
Արդա՞ր է. միանշանակ այո: Դասեր կքաղի՞ հավաքական ժողովուրդը. բարդ հարց է: Համենայն դեպս պետք է գտնվեն հասկացող նվիրյալներ, եթե կուզեք՝ առաքյալներ, որոնք թույլ չեն տա հավաքական ժողովրդին մոռացության տալ իր գործած մեղքերը և ամենը բարդել մութ ուժերի, ռուսների, մասոնների կամ գլոբալիստների վրա:
Սեփական մեղքերն ընդունելուց, սեփական սխալների հետ առերեսվելուց հետո, ի վերջո՝ ապաշխարհելուց հետո գուցե և ինչ-որ բան ստացվի»:
Ֆեյսբուքի էջում գրել է պատմական գիտությունների թեկնածու Միհրան Հակոբյանը․
«Երբ 2019 թվականին չափազանց խորը օլիգարխիկ երկիր Ուկրաինայում նախագահ էր ընտրվում երբևէ քաղաքականության հետ կապ չունեցող մի պրոֆեսիոնալ ծաղրածու (Կարգին Հայկոյի նման մեկը), հասկացողների համար պարզ էր՝ Ուկրաինան «փուռն են տալու», վերջում ասեն՝ մեղավորը Ուկրաինայի ժողովուրդն էր, որ դրան ղեկավար էր ընտրել…
Երբ 2018 թվականին հայ ժողովրդի բարձրագոչ ծափերի ներքո Հայաստանի ղեկավար էին ընտրում մի քընձըխի, հասկացողների համար պարզ էր, որ առնվազն Ղարաբաղը «փուռն են տալու»: Ասածից ապացույցը 2018-ի մայիսի 1-ին ԱԺ նիստում քընձըխի թեկնածությանը դեմ պատգամավորների ելույթներն են. հատ-հատ լսեք ու վերհիշեք…
Իսկ հիշու՞մ եք, որ քընձըխի իշխանության առաջին 2 տարիներին հայ ժողովրդի ճնշող մեծամասնության քամահրական վերաբերմունքի պայմաններում կային խիզախ մարդիկ, որոնք ասում էին՝ սա Արցախը հանձնելու է, այդ ճանապարհին է: Հիշու՞մ եք, որ ՔՊ-ական լընգուլավազը նույնիսկ ֆեյսբուքյան էջ էր բացել ու ամեն օր ձեռառնական տոնով գրում էր՝ «Նիկոլը հողերը տվե՞ց», իսկ մեկնաբանություններում էլ մարդիկ նույն ձեռառնական տոնով պատասխանում էին՝ «Չէ, էսօր էլ չտվեց»: Հետո այդ էջը իզով-թոզով անէացավ, որովհետև պարզվեց, որ Նիկոլը ոչ միայն տվել է, այլև տալիս է ու տալիս է: Լիզում է ու տալիս է:
Հիմա էլ հասկացողներն ամեն ինչ շատ լավ հասկանում են, և քանի որ հասկանալը կենսագործունեության մի փոքր էլիտար զբաղմունք է, ապա Հայաստանում էլ վերջում մեղավոր է կարգվելու քընձըխին ընտրած ու վերընտրած ժողովուրդը:
Արդա՞ր է. միանշանակ այո: Դասեր կքաղի՞ հավաքական ժողովուրդը. բարդ հարց է: Համենայն դեպս պետք է գտնվեն հասկացող նվիրյալներ, եթե կուզեք՝ առաքյալներ, որոնք թույլ չեն տա հավաքական ժողովրդին մոռացության տալ իր գործած մեղքերը և ամենը բարդել մութ ուժերի, ռուսների, մասոնների կամ գլոբալիստների վրա:
Սեփական մեղքերն ընդունելուց, սեփական սխալների հետ առերեսվելուց հետո, ի վերջո՝ ապաշխարհելուց հետո գուցե և ինչ-որ բան ստացվի»: