10019 դիտում
14:16 10-02-2022
Պատերազմն այս ընտանիքից խլեց չորս կյանք, չորս սյուն, չորս երազանք, չորս ապագա. aravot.am
Aravot.am-ը գրում է. «Զոհվելուց 15 օր անց հարազատներին է հանձնվել 38-ամյա Արթուրի աճյունը
Սիսիան քաղաքի Սայաթ-Նովա փողոցի թիվ 39 տանը 1982-ի մայիսի 27-ին ծնվել է Միշա Աղաջանյանի եւ Արմենուհի (Արմիկ) Կարապետյանի երրորդ զավակը` արցախյան 44-օրյա պատերազմի նահատակ Արթուր Աղաջանյանը: Տան փոքրն էր: Իրենից 7 տարով մեծ եղբայր եւ 5 տարով մեծ քույր ուներ: Երբ 1996-ին լուծարվեց Սիսիանի պանրագործարանը, որտեղ աշխատում էր Արմիկը, երեխաներին պահել-մեծացնելը դժվարացավ: Տիկին Արմիկն առեւտուր արեց, ամուսինը` վարորդություն, ու պահեցին-մեծացրեցին իրենց երեխաներին:
Արթուրը սովորել է Սիսիանի թիվ 1 միջնակարգ դպրոցում: Լռակյաց, քչախոս, համեստ տղա էր, նրան սիրում էին թե դպրոցում, թե փողոցում, թե տանը: 2000-ին զորակոչվեց բանակ, ծառայեց Քելբաջարում: 2002-ին զորացրվեց, 2005-ին ամուսնացավ: Դժվարին տարիներ էին, Սիսիանում աշխատանք չգտավ, եւ ծնողների հետ տեղափոխվեցին Երեւան: «Սիսիանի տան դռները փակեցինք ու գնացինք: Ես ինձ աշխարհի ամենաերջանիկ մայրն էի համարում, որ երեխաներս կողքիս էին, իրար հարեւանությամբ էին ապրում, բոլորին տեսնում էի, բոլորն աշխատում էին … հիմա ամենադժբախտն եմ…»,-ասում է Արթուր Աղաջանյանի մայրը, որ 2009-ին, ամուսնու մահից հետո, վերադարձել էր Սիսիանի իրենց տուն, բայց ոտքի մեկը Երեւանում էր, զավակների, թոռների կողքին:
Երեւանում մի քանի տեղ աշխատելուց հետո Արթուրը 2010 թվականին ծառայության է անցել ՀՀ ոստիկանության զորքերում եւ իր պարտաճանաչության, նվիրվածության, կոկիության, ճշտապահության, գերազանց ծառայության համար ղեկավարության կողմից արդեն 2011-ին պարգեւատրվել երկրորդ, 2020-ին` երրորդ աստիճանի կրծքանշանով, բազմիցս արժանացել պատվոգրերի, դրամական խրախուսանքների»:
Ամբողջությամբ կարդացեք սկզբնաղբյուր կայքում։
Սիսիան քաղաքի Սայաթ-Նովա փողոցի թիվ 39 տանը 1982-ի մայիսի 27-ին ծնվել է Միշա Աղաջանյանի եւ Արմենուհի (Արմիկ) Կարապետյանի երրորդ զավակը` արցախյան 44-օրյա պատերազմի նահատակ Արթուր Աղաջանյանը: Տան փոքրն էր: Իրենից 7 տարով մեծ եղբայր եւ 5 տարով մեծ քույր ուներ: Երբ 1996-ին լուծարվեց Սիսիանի պանրագործարանը, որտեղ աշխատում էր Արմիկը, երեխաներին պահել-մեծացնելը դժվարացավ: Տիկին Արմիկն առեւտուր արեց, ամուսինը` վարորդություն, ու պահեցին-մեծացրեցին իրենց երեխաներին:
Արթուրը սովորել է Սիսիանի թիվ 1 միջնակարգ դպրոցում: Լռակյաց, քչախոս, համեստ տղա էր, նրան սիրում էին թե դպրոցում, թե փողոցում, թե տանը: 2000-ին զորակոչվեց բանակ, ծառայեց Քելբաջարում: 2002-ին զորացրվեց, 2005-ին ամուսնացավ: Դժվարին տարիներ էին, Սիսիանում աշխատանք չգտավ, եւ ծնողների հետ տեղափոխվեցին Երեւան: «Սիսիանի տան դռները փակեցինք ու գնացինք: Ես ինձ աշխարհի ամենաերջանիկ մայրն էի համարում, որ երեխաներս կողքիս էին, իրար հարեւանությամբ էին ապրում, բոլորին տեսնում էի, բոլորն աշխատում էին … հիմա ամենադժբախտն եմ…»,-ասում է Արթուր Աղաջանյանի մայրը, որ 2009-ին, ամուսնու մահից հետո, վերադարձել էր Սիսիանի իրենց տուն, բայց ոտքի մեկը Երեւանում էր, զավակների, թոռների կողքին:
Երեւանում մի քանի տեղ աշխատելուց հետո Արթուրը 2010 թվականին ծառայության է անցել ՀՀ ոստիկանության զորքերում եւ իր պարտաճանաչության, նվիրվածության, կոկիության, ճշտապահության, գերազանց ծառայության համար ղեկավարության կողմից արդեն 2011-ին պարգեւատրվել երկրորդ, 2020-ին` երրորդ աստիճանի կրծքանշանով, բազմիցս արժանացել պատվոգրերի, դրամական խրախուսանքների»:
Ամբողջությամբ կարդացեք սկզբնաղբյուր կայքում։
Նմանատիպ նյութեր
31890 դիտում
10:25 10-12-2017
37507 դիտում
17:50 23-09-2014
Այս բաժնից
649 դիտում
12:23 21-12-2024
727 դիտում
11:45 21-12-2024
766 դիտում
10:48 21-12-2024
