211652_close_icon

Հենրիխ Մխիթարյանի տեղը լինեի, այդ դրվագում ձախ ոտքով կհարվածեի, ոչ թե աջ․ «Առավոտ»

views-count11538 դիտում article-date 10:51 24-01-2020
«Առավոտ» թերթի առաջնորդողը գրում է․ «ԱԱԾ նախկին պետ Գեորգի Կուտոյանի մահվան հիմնական և, ըստ երևույթին, վերջնական վարկածը ինքնասպանությունն է: Դա, իհարկե, խիստ նվազեցնում է այս կամ այն կողմի շահարկումների հնարավորությունը: Բայց հիմա էլ, ինչպես տեսնում ենք, քարոզիչները «գործ ունեն անելու»՝ օդի մեջ պնդելով, որ Կուտոյանին ինքնասպանության են հասցրել կա՛մ Սերժ Սարգսյանը, կա՛մ Նիկոլ Փաշինյանը: Բայց, եթե վերանանք տեղեկատվական աղմուկից և ընդունենք, որ պաշտոնական վարկածը ճիշտ է (իսկ այս դեպքում ես հակված եմ դրան հավատալու), ապա պատճառները կարող են լինել թե անձնական և թե, այսպես ասած, «հասարակական»: Առաջինի մեջ խորանալն, ինձ թվում է, սխալ է և անպատեհ: Իսկ «հասարակականը», կարծում եմ, կարող է հետաքրքրություն ներկայացնել կարևոր երևույթներ արձանագրելու համար: Գեորգի Կուտոյանին ճանաչողները պնդում են, որ նա, պարկեշտ և պատասխանատու մարդ լինելով, իրեն մեղավոր էր զգում 2018 թվականին տեղի ունեցած հեղափոխությունը չկանխատեսելու և չկանխելու համար: Դրան, շատ հավանական է, ավելանում էին նախկին պալատականների «պայմանական եղանակով» արվող դատողությունները՝ «այ, որ ես լինեի այն ժամանակ ԱԱԾ պետ, ես այսպես կանեի»: Դրանք իրոք պարապ խոսակցություններ են. հեղափոխության միակ «պատասխանատուն» Սերժ Սարգսյանն է, ավելի ճիշտ, նրա որոշումը՝ շարունակել ղեկավարել երկիրը վարչապետի պաշտոնում: Դրա «ծանրացուցիչ հանգամանքներն» են, որ այդ նպատակով փոխվեց երկրի սահմանադրությունը, իսկ փոխելուց առաջ Երրորդ նախագահը հայտարարել էր, որ չի հավակնելու վարչապետի աթոռին: Շախմատային խաղերի մեկնաբանություններում նման քայլերից հետո դրվում է երեք հարցական նշան (???), ինչը նշանակում է՝ «անմիջապես արագ պարտության տանող քայլ»: Նրանք, ովքեր 2015-17 թվականներին հավաստիացնում էին, որ «սահմանադրական փոփոխություններ-երկրի ղեկավարի անփոփոխություն» օպերացիան հարթ է անցնելու (նրանց թվում գուցե կար Գեորգի Կուտոյանը), կրում են պատասխանատվության թերևս 1 տոկոսը: Մինչ հիմա ՀՀԿ-ն այս ամենի մասին պարզ և շիտակ չի խոսում՝ բողոքելով հեղափոխականների պոպուլիզմից և ինչ-որ «տեխնոլոգիաներից»: Դրանք չէին աշխատի, եթե չլիներ քաղաքացիների ճնշող մեծամասնության ցասումը, որի դեմ անզոր է ԱԱԾ-ն կամ որևէ այլ պետական կառույց: Բայց որ պալատականները մեղավորներ են փնտրում, չեմ զարմանում՝ մարդկային հոգեբանությանը հատուկ է փնտրել պարտությունների պատճառները ինչ-որ «ցավալի մանրուքների», ոչ թե հիմնարար սխալների մեջ: Ինչ մնում է ինքնագովաբանմանը՝ «ես լինեի, այսպես կանեի», ապա դա ծանոթ է. մարդիկ ինձ էլ են հաճախ հուշում, թե, օրինակ, ինչպես է պետք հարցազրույց վարել՝ «բա խի՞ չասիր՝ այ…»: Դա մի քիչ նման է, որ ես հայտարարեմ՝ «Հենրիխ Մխիթարյանի տեղը լինեի, այդ դրվագում ձախ ոտքով կհարվածեի, ոչ թե աջ»: Ամենադժվարը, սակայն, «Հենրիխ Մխիթարյանի տեղը լինելն» է՝ դրա համար պետք է առնվազն 20 տարի ամեն օր մարզվել»: [b]Ամբողջությամբ՝ թերթի այսպրվա համարում։[/b]

Նմանատիպ նյութեր