Մամուլ

Եթե նրանք պատրաստ են լվանալ իրենց ուղեղները, թող կուլ տան այդ խայծերը. մե՞նք ինչ կապ ունենք այդ ամենի հետ. «Առավոտ»

5185 դիտում article-date

10:43 14-09-2017

«Առավոտ» թերթի առաջնորդողը գրում է. «Ինչպես հայտնի է, ստալինյան բռնաճնշումները դատապարտվել էին դեռևս 1956 թվականին` հենց կոմունիստների կողմից: Իհարկե, դատապարտումը հետևողական և խորքային չէր, բայց դեռևս այն ժամանակ կարծես թե արձանագրվեց, որ միլիոնավոր անմեղ մարդկանց գնդակահարելն ու «Գուլագ» ուղարկելը այնքան էլ ճիշտ քաղաքականություն չէր: Իհարկե, կային և գուցե հիմա էլ կան անդրդվելի ստալինիստներ, որոնք վստահ են, որ միլիոնավոր մարդկանց արյունն այն գինն էր, որը վճարվում էր խորհրդային երկրի տնտեսական և ռազմական հզորացման դիմաց: Համենայնդեպս, ոչ 1956-1964 թվականներին, ոչ էլ 1985-ից մինչև վերջերս որևէ մեկի մտքով չէր անցնում, որ կոմունիստական բռնաճնշումների զոհերի մասին խոսելն իր մեջ «հակառուսական» բաղադրիչ է պարունակում: Ի՞նչ «հակառուսական», եթե բոլշևիկների մարդակերությունից տուժել է նախևառաջ ռուս ժողովուրդը` թե՛ քանակապես և թե՛ որակապես, քանի որ ոչնչացվում էին առավել գործունյա գյուղացիները, առավել ինքնուրույն մտածող մտավորականները: Պուտինյան քարոզչությունն, այո, փորձում է շրջանցել բոլշևիկյան անցյալի արյունալի էջերը, արդարացնել տոտալիտար համակարգը, ձև անել, որ սահմռկեցուցիչ հանցագործությունները, որոնք կատարվել են 70 տարիների ընթացքում, իրականում Արևմուտքի և ընդհանրապես Ռուսաստանի թշնամիների հնարածն են: Ըստ այդ տրամաբանության` ահավոր տառապանքներ կրած մարդկանց (այդ թվում, կրկնեմ` ռուսների) հանդեպ անգամ պարզ, մարդկային կարեկցանքի նպատակն է Ռուսաստանի թուլացումը: Ժամանակակից Ռուսաստանի ղեկավարությունը, այսպես ասած, «իր վրա է վերցնում» ստալինյան տոտալիտարիզմի հասցեին ցանկացած թթու խոսք: Բայց այդ ամենը Ռուսաստանի քաղաքացիների խնդիրն է` եթե նրանք պատրաստ են, որ այդ ձևով լվանան իրենց ուղեղները, թող կուլ տան այդ խայծերը: Մե՞նք ինչ կապ ունենք այդ ամենի հետ: Մենք կարծում ենք, թե Կրեմլում կնեղանան, որ Երևանում անցկացվում է ցուցահանդես, որի ժամանակ ոգեկոչվում է բոլշևիկյան բռնաճնշումների զոհերի հիշատակը: Հետաքրքիր է՝ Ռուսաստանի դեսպանատնի՞ց են զանգել և արգելել, թե՞ մերոնք են գլխի ընկել, որ դա կարող է առաջացնել Մոսկվայի դժգոհությունը, ինչպես որ դա եղավ փողոցների վերանվանման մասին քննարկման դեպքում: Բայց հայաստանյան գործընթացները կարգավորող դրսի «կոմիսարներին» կարելի է, երևի, բացատրել, որ մեր խնդիրը հայերն են, ազգությամբ հայ գործիչները, որոնք դարձել էին մարդակեր համակարգի պտուտակը: ... Իսկ ընդհանրապես, 21-րդ դարի երկրորդ տասնամյակում ցուցահանդես արգելելը բավականին համահունչ է 20-դարում մեր անցած 70 տարվա ուղուն»: [b]Ամբողջությամբ՝ թերթի այսօրվա համարում:[/b]