Ես իմ առաջ խնդիր չեմ դրել որևէ մեկին գոհացնելու, առավել ևս՝ «վերևներին». asekose.am

Էդգար Կոստանդյանի հետ առաջին հանդիպումս 2008-ին էր, երբ նոր-նոր էր լույս տեսել նրա առաջին վեպը: Հանդիպեցինք Աբովյան փողոցի սրճարաններից մեկում, հարցազրույցը մոտ երեք ժամ տեւեց: Նա իմ հարցերին արագ ու կտրուկ էր պատասխանում` առանց «գեղեցիկ» բառերի: Նա խոսում էր այնպիսի բաներից, որոնց մասին սովորաբար լռում են: Վեց տարի է անցել: Գրականության մեջ առաջին քայլեր անող երիտասարդն այսօր ոլորտի առաջատարներից է, նրա «Որբանոց» վեպը դարձավ վերջին ժամանակների բեստսելլերը, ու այս ամենից հետո նորից նույն հանգստությամբ, կտրուկ ու առանց «գեղեցիկ» բառերի նա խոսում է բաների մասին, որոնց մասին ուրիշները լռում են: Գրում է [url=http://asekose.am/hy_AM/news/9/151719-es-im-araj-xndir-cem-drel-oree-mekin-gohacnelou--aravel-es-verenerin.html]asekose.am[/url]-ը [b]-Նախորդ անգամ քեզ հետ հարցազրույց եմ ունեցել վեց տարի առաջ, երբ նոր էր լույս տեսել «Ներեցեք» վեպը: Այն բավականին լուրջ ճանապարհ անցավ, վաճառվեց նաեւ Եվրոպայում ու Միացյալ Նահանգներում: Որքանո՞վ ես կարեւորում այդ գրքի դերն ու նշանակությունը քո ստեղծագործական կյանքում, եւ որքանո՞վ այն գնահատվեց:[/b] -«Ներեցեքն» առաջին վեպս էր: Շատ քարկոծեցին, եթե հիշում ես, նույնիսկ գրախանութները հրաժարվում էին վաճառել: Կարեւորում եմ այնքանով, որ դա առաջին լուրջ աշխատանքս էր: Գնահատվելն էս պարագայում մի քիչ հարաբերական է: Եթե խոսքը վերաբերում է ընթերցողներ ունենալուն, ապա գնահատվեց, բայց եթե խոսում ենք այն մարդկանց մասին, որոնք երբեք ու ոչինչ չեն գնահատում, իհարկե, գնահատականի մասին խոսք լինել չի կարող: Ես համաեվրոպական մրցույթում առաջին տեղ բերեցի այդ գրքով, այն գրքով, որը մեր գրախանութները հրաժարվեցին վաճառել: -[b]Դե, դա կարելի է բնական համարել: Հայ գրականագետների ու քննադատների համար անսովոր էր այն ոճն ու լեկսիկոնը, որով գրված էր «Ներեցեքը»...[/b] -Ավելի քան բնական: Ցավոք, հայ ընթերցողը գրականությունից օգտվել չգիտի, հատուկ եմ օգտվել բառն ասում: Հասարակ օրինակ բերեմ. 91 թվից Հայաստանում հնդիկ ուսանողներ են սովորում: Եթե 20-25 տարում մենք չենք կարողանում հարմարվել էդ գույնին, չենք կարողանում էդ հնդիկ ուսանողին տեսնելիս մի հատ էշ ռեպլիկ բաց չթողնել, ո՞նց կարող ենք 5-10 տարում մարսել էն գրականությունը, որը ոչ մի կապ չունի խորհրդայինի հետ: Կարծում եմ, ժամանակի խնդիր է: [b]-Նոր վեպիցդ խոսենք: «Որբանոցն» իսկական իրարանցում առաջացրեց ընթերցողների շրջանում: Գրախանութներից գրքերը պարզապես «անհետանում» էին, արդեն չորրորդ անգամ ես վերատպում: Շշուկներ կան, որ գիրքդ «վերեւներին»այնքան էլ դուր չի եկել:[/b] -Ես իմ առաջ խնդիր չեմ դրել որեւէ մեկին գոհացնելու, առավել եւս «վերեւներին», հիմա ի՞նչն ա շատ մեզ մոտ՝ «վերեւներին» գոհացնողները: [b]-Ո՞նց ես վերաբերվում մեր արվեստագետների քաղաքականացված լինելուն:[/b] Մենք այնպիսի ժամանակներ ենք ապրում, որ չենք կարող քաղաքականացված չլինել: Քնից արթնանում ես, արդեն քաղաքականացված ես: Ցանկացած մարդ, ցանկացած քաղաքացի, ով տեսնում է, թե ինչ է կատարվում իր շուրջը, չի կարող անտարբեր մնալ: Երկրի ծայրաստիճան վատ վիճակն է բերում ժողովրդի քաղաքականացվելուն: Հարցազրույցն ամբողջությամբ` [url=http://asekose.am/hy_AM/news/9/151719-es-im-araj-xndir-cem-drel-oree-mekin-gohacnelou--aravel-es-verenerin.html]asekose.am[/url]-ում