Պատմության մեջ հաճախ ոչ թե հերոսների անուններ են մնում, այլ դավաճանների ու փախածների անուններ
Հովհաննես Խաչատրյանը գրում է. 90-ականներին, երբ երևանցի շատ ու շատ կարգին տղերք կռվում էին, երկիր էին պահում, հայրենիք էին ազատագրում, թուրքերին էին լարում, այսօրվա ամենաատելի օլիգարխը Քահան Սոյակ էր հարգում` էն թուրք Սոյակին, ում գումարներով զենք էր ուղղարկվում մեր դեմ կռվելու համար իսկ սա այդ ընթացքում SIL-ում պատվսպարված կրկին թուրքերի հետ քիրվայություն էր անում:
Պատմության մեջ հաճախ ոչ թե հերոսների անուններ են մնում, այլ դավաճանների ու փախածների անուններ:
Երևույթներ կան, բառեր ու արտահայտություններ կան, որոնք վաղեմության ժամկետ չեն ունենում:
Պատմության մեջ հաճախ ոչ թե հերոսների անուններ են մնում, այլ դավաճանների ու փախածների անուններ:
Երևույթներ կան, բառեր ու արտահայտություններ կան, որոնք վաղեմության ժամկետ չեն ունենում: