Անցած 2 տարում գրեթե ոչինչ չի արվել, բայց այդ ամենը պետք է վերլուծել առանց էմոցիաների. «Առավոտ»

«Առավոտ» թերթի առաջնորդողը գրում է. «Երկու տարի առաջ Ադրբեջանը մի քանի ուղղություններով հարձակում սկսեց Արցախի Հանրապետության ուղղությամբ: Սկսվեցին ակտիվ մարտական գործողություններ, որոնք մենք հետագայում անվանեցինք «ապրիլյան պատերազմ»: Արդյունքում հակառակորդին չհաջողվեց էական առաջխաղացում ունենալ, իսկ հայկական կողմն ունեցավ մարդկային կորուստներ, վիրավորներ, ինչպես նաև կորցրեց մի քանի դիրք Մարտակերտի շրջանում և կարևոր ռազմավարական դիրք Արցախի հարավում: Դրանք հայտնի փաստեր են, որոնք, կարծում եմ, ոչ ոք չի հերքի: Մնացածը քարոզչություն է, ընդ որում՝ երեք տեսակի. հայկական պաշտոնական, հայկական ընդդիմադիր և ադրբեջանական պաշտոնական: (Գուցե կա նաև ադրբեջանական ընդդիմադիր, բայց հաշվի առնելով հարևան երկրում հաստատված ռեժիմը՝ այդ ձայները բարձր չեն հնչում): Հայկական պաշտոնական քարոզչություն՝ մենք ապրիլյան պատերազմում փայլուն հաղթանակ ենք տարել: Հայկական ընդդիմադիր քարոզչություն՝ մենք փամփուշտ չունեինք, արկեր չունեինք, զինվորները հագուստ չունեին, կոշիկ չունեին, իսկ տանկերի մեջ վառելիքի փոխարեն ջուր էր լցված, որովհետև ամեն ինչ գողացած էր: Ադրբեջանական պաշտոնական քարոզչություն՝ մենք (այսինքն՝ նրանք) փայլուն հաղթանակ ենք տարել, ազատագրել ենք ադրբեջանական տարածքներ և վաղը կազատագրենք Ղարաբաղը, Զանգեզուրը և Երևանը: Քարոզչության նպատակը, ինչպես հայտնի է, մարդկանց ուղեղները լվալն է: Այդ առումով Հայաստանում, մասնավորապես, արձանագրվել են «հսկայական հաջողություններ», և մեր հասարակության զգալի մասը հակված է հավատալ ցանկացած հեքիաթի՝ առանձնապես հաշվի չնստելով առողջ բանականության հետ. եթե ոչինչ չէր կրակում, եթե հրետանին ու տանկերը պարապության էին մատնված, ապա ի՞նչն է պատճառը, որ հակառակորդն առաջ չգնաց: Մի՞թե իսկապես բահերի կոթերով են հակառակորդին կանգնեցրել: Ուրիշ հարց, որ մեր բանակը կարիք ունի ժամանակակից սպառազինության, ընդհանրապես՝ բարեփոխման, և այդ ուղղությամբ երկու տարում որոշ քայլեր արվել են: Ակնհայտ է նաև, որ բանակում կային և կան կոռումպացված սպաներ. նրանք սկզբում ազատվում են աշխատանքից, իսկ հետո վերականգնվում են, ոմանք էլ ուղարկվում են ՀԱՊԿ, այսինքն՝ այդ առումով երկու տարում գրեթե ոչինչ չի արվել: Բայց այդ ամենը պետք է վերլուծել հանգիստ, առանց էմոցիաների, վերլուծել մասնագիտական մակարդակով: Բայց վատի կողքին պետք է ասել նաև լավը՝ ապրիլյան պատերազմի ժամանակ դրսևորվեցին մեր ժողովրդի լավագույն որակները: [b]Ամբողջությամբ՝ թերթի այսօրվա համարում:[/b]