«Խավարի ու ցրտի տարիներ էին, սով էր, բայց որևէ օր հուսահատություն չի եղել, քանի որ գիտեի, թե այդ զրկանքներն ինչի համար եմ կրում». Ankakh.com

Ղարաբաղյան շարժման 30-ամյակի առթիվ «Անկախի» հետ զրույցում շարժման անցուդարձն է վերհիշում լրագրող, առցանց «Առավոտի» խմբագիր Աննա Իսրայելյանը։ Նա եղել է Ղարաբաղյան շարժման ակտիվիստ ուսանողներից։ [color=#EF2929]Մասնակցությունը շարժմանը. [/color] Մասնակցությունս սկսվել է բնապահպանական ցույցերից, բայց չեմ հիշում, թե ինչպես եմ միացել այդ ցույցերին։ Հիշում եմ իմ մասնակցությունը նստացույցին։ Բանասիրական ֆակուլտետում Ղարաբաղի հետ կապված հերթական քննարկումն էր։ Ուսանողությունն ակտիվորեն ներգրավված էր թե՛ բնապահպանական ցույցերին, թե՛ արդեն Ղարաբաղյան շարժմանը։ ԼՂԻՄ-ի Մարզխորհուրդն արդեն դիմել էր Հայաստանի Գերագույն սովետին ՀԽՍՀ կազմում ընդգրկվելու հարցով, սակայն մեր Գերագույն սովետը չէր արձագանքում։ Դահլիճի բեմ դուրս եկավ Նաիրի Հունանյանը և ասաց. «Ես հենց հիմա գնում եմ նստեմ Թատերական հրապարակում և այնտեղից չեմ հեռանա, քանի դեռ մեր պահանջը չի կատարվի և Գերագույն սովետը չի քննարկի ԼՂԻՄ-ի հարցը։ Ովքե՞ր են գալիս ինձ հետ»։ Խմբով գնացինք ու նստեցինք հրապարակում և մնացինք այնտեղ, մինչև Գերագույն սովետը քննարկեց ու բավարարեց ԼՂԻՄ-ի դիմումը։ Մանրամասներն ՝ [url=http://ankakh.com/article/91690/%E2%80%8B%C2%ABkhavari-u-tsrti-tarinyer-ein--svov-er--bayts-voryeve-or-husahatuthyun-chi-yeghyel--qani-vor-gityei--thye-ayd-zrkanqnyern-inchi-hamar-yem-krum]այստեղ[/url]