Հուդայականության մեջ դժոխքը պատկերվել է որպես ստորերկրյա վայր, որտեղ գտնվում են մեռածների ստվերները

Հուդայականության մեջ դժոխքը սկզբում պատկերվել է որպես ստորերկրյա վայր, որտեղ գտնվում են մեռածների (մեղավորների և արդարների) ստվերները։ Դժոխքի այս ըմբռնումը հետագա զարգացումը գտել է քրիստոնեության մեջ։ Ըստ հայկական հեթանոսական պատկերացումների, դժոխքը յոթհարկանի է՝ յոթ տեսակ մեղքերով տառապողների համար։ Կրոնը և շահագործող դասակարգերը դժոխքը հակադրել են դրախտին, այն օգտագործել հավատացյալների գիտակցության և զգացմունքների վրա ազդելու համար, պնդելով, որ «դժոխքի բաժին» դառնում են կրոնական պատվիրանները խախտողները, տիրող հասարակական կարգերին և օրենքներին չենթարկվողները։ Դժոխքի և դրախտի մասին պատկերացումներում արտահայտվել է նաև աշխատավորների պասիվ բողոքն ընդդեմ հասարակական անարդարությունների։ Դժոխքի և դրախտի դասական նկարագրությունը տրված է Դանթե Ալիգիերիի «Աստվածային կատակերգության» մեջ։ Դժոխք բառը իրանական փոխառություն է։