Հեղափոխական Նոյերը

2014 թվականի «Ոսկե գնդակի» հավակնորդների թվում էր նաև Գերմանիայի հավաքականի և «Բավարիա»-ի դարպասապահ Մանուել Նոյերը: Մրցանակաբաշխությունից առաջ բազմաթիվ մասնագետներ նշում էին, որ հենց գերմանացին պետք է արժանանա տարվա լավագույն ֆուտբոլիստի կոչմանը, քանի որ, նրանց կարծիքով, գերմանացի դարպասապահը նախորդ տարվա ընթացքում կարողացավ որոշակի հեղափոխություն կատարել ֆուտբոլում: Նման կարծիք հայտնելու մյուս հիմնավորումը՝ 2014 թվականին Գերմանիայի հավաքականի փայլուն հաղթանակն էր Բրազիլիայում կայացած աշխարհի առաջնությունում: Մասնավորապես, Նոյերը կարողացավ նոր չափանիշներ սահմանել ինչպես թիմի պաշտպանական, այնպես էլ հարձակվողական գործողություններում: Նման կարծիք կիսելու համար նախևառաջ պետք է վերլուծել և հասկանալ Նոյերի գործողությունները խաղադաշտում: Առաջին հայացքից շատերին թվում է, թե Նոյերը խաղադաշտում զբաղվում է արկածախնդրությամբ, սակայն գերմանացու խաղը վերլուծելուց հետո կարելի է գալ այն եզրահանգմանը, որ նա իսկապես կարողացել է հեղաշրջում կատարել իր խաղային դիրքում: Ինչո՞ւմ է կայանում նրա ֆենոմենը: Նոյերը հիմնականում գործում է պաշտպաններից ոչ հեռու տարածության վրա: Փաստորեն, Նոյերը ստանձնում է վերջին պաշտպանի` լիբերոյի պարտականությունները՝ փոխօգնության հասնելով խաղընկերներին, տիրելով պաշտպանների գլխավերևով անցնող բոլոր գնդակներին և կասեցնելով մրցակցի հարձակվողների ճեղքումները: Խաղընկերներին փոխօգնության հասնելու նպատակով Նոյերին շատ հաճախ կարելի է տեսնել նույնիսկ կիսադաշտի մոտակայքում: Նոյերի նման գործելաոճը ավելի ցայտուն կերպով դրսևորվեց 2014 թվականի աշխարհի առաջնության 1/8 եզրափակչում՝ Ալժիրի հավաքականի հետ կայացած խաղում: Նման կերպով հաջող խաղալու գլխավոր պայմաններն են` - խաղը իդեալական կարդալը, - տարածության և ժամանակի ընկալումը, որոշում կայացնելու քաջությունը, -ոտքերով խաղալու հիանալի ունակությունը, ընդ որում, հաշվի առնելով ոչ միայն որակյալ փոխանցումներ կատարելը, այլև գնդակ խլելը, -սառնասրտությունը, կենտրոնացումը, ինքնատիրապետումը և ագրեսիվության վերահսկումը: Եթե որևէ դարպասապահ իրեն ցանկանում է «Նոյեր» զգալ, ապա պետք է ապավինի վերոնշյալ հատկանիշներին: Նոյերի նման գործողությունների արդյունքում թիմի կենտրոնական պաշտպանները կարող են ավելի մոտ գտնվել դեպի մրցակցի կիսադաշտը և նույնիսկ միանալ թիմի հարձակվողական գործողություններին: «Բավարիա»-ում Պեպ Գվարդիոլան բոլոր խաղային դիրքերում իր ենթակայության տակ ունի վարպետ կատարողներ, ինչը մյունխենցիներին թույլ է տալիս միշտ տիրել խաղային նախաձեռնությանը և ապավինել տոտալ ֆուտբոլի: Քանի որ Նոյերը արդեն համատեղման կարգով պաշտպան է, Պեպը խելամիտ գտավ նոմինալ պաշտպանների թիվը 4-ից կրճատել 3-ի: Ընդ որում, կենտրոնական պաշտպանին առաջ շարժվելու իրավունք է վերապահվում: Հարձակման ժամանակ եզրային երկու պաշտպանները հայտնվում են հենակետային գոտում, իսկ հենակետային կիսապաշտպանները տեղաշարժվում են եզրեր: Առջևում ստեղծվում է հարձակվողական հնգյակ: Ստացվում է, որ թիմը հարձակվում է 7 խաղացողով, ընդ որում, այդ 7-ից միայն 2-ն են դարպասից համեմատաբար հեռու տարածության վրա գտնվում: Գերմանացի դարպասապահի նման խաղի արդյունքում թիմի մարտավարությունը ավելի ճկուն է դառնում: Իսկ որքան թիմը ճկուն մարտավարությամբ է հանդես գալիս, այնքան անկանխատեսելի է դառնում մրցակցի համար, իսկ որքան անկանխատեսելի է, այնքան էլ՝ անպարտելի: Այս ամենը հաշվի առնելով` ակնհայտ է, որ 2014 թվականի արդյունքներով՝ «Ոսկե գնդակի» մրցանակը չի գտել իր իրական հասցեատիրոջը: Իհարկե, Ռոնալդուն և Մեսսին մեծագույն ֆուտբոլիստներ են և դրանում ոչ մի կասկած: Պարզապես, նախորդ տարի նրանք արեցին այն, ինչ անում են սովորաբար՝ խփելով բազմաթիվ գոլեր, սակայն գերմանացին կատարեց այն, ինչը երբեք և ոչ մի դարպասապահ չէր կատարել: [b]ԱՐՏԱԿ ՎԱՀԱՆՍԱՐՅԱՆ[/b]