Ինչպե՞ս վերացնել հերթերը․ «Առավոտ»
«Առավոտ» թերթի առաջնորդողը գրում է․ «Վերջերս հաճախակի են դարձել անձնագրային բաժանմունքներում հերթերի վերաբերյալ բողոքները: Հայտնի են դեպքեր, երբ մարդիկ ստիպված են առավոտյան ժամը 5-ից մոտենալ շենքին, ինքնուրույն հերթագրվել, որից հետո կազմած ցուցակի համաձայն՝ վերցնել իրենց հերթի համարը՝ համապատասխան սարքից:
Կուտակումների պատճառները հայտնի են՝ նախ կա սեզոնային գործոնը, նոր անձնագրերը եւ նոր կնիքները մեզ անհրաժեշտ են լինում հատկապես ամռանը՝ արձակուրդի մեկնելու համար, իսկ երկրորդ պատճառը Հայաստանում գտնվող ռուսաստանցիներն են: Ի դեպ, շարունակում եմ պնդել, որ նրանց ներկայությունը մեր երկրում դրական երեւույթ է, եւ պետությունը որակյալ կադրերի համար պետք է ստեղծի բարենպաստ պայմաններ, այդ թվում՝ կարգավիճակի առումով:
Քանի որ ինքս Անձնագրերի եւ վիզաների վարչությունում (ԱՎՎ) առնչվել եմ հերթերի խնդրին, ուզում եմ նախ ներկայացնել իմ տպավորությունը: Այն, որ կա հերթ գրանցող սարքը, անշուշտ հեշտացնում է մարդկային հաղորդակցությունը: Չկան վեճեր, թե ով ումից հետո էր կանգնած: Ես իմ կտրոնը վերցրեցի մոտավորապես 10:30, 192-րդ համարն էի, եւ հերթս հասավ 17:00-ից մի քանի րոպե առաջ: Չեմ կարող որեւէ դժգոհություն հայտնել ԱՎՎ աշխատակիցներից: Բոլորը, այդ թվում՝ ոստիկանները, հանգիստ եւ ժպիտով պատասխանում էին հարյուրավոր քաղաքացիների հարցերին: Թերեւս արժե օդորակիչներ դնել ոչ միայն բուն գործարքների սրահում, այլեւ սպասասրահներում:
Բայց, ինչպես եւ այլ դեպքերում այստեղ էլ, կարծում եմ, լուծումը պետք է լինի ինստիտուցիոնալ, այսինքն՝ ի վերջո, անհրաժեշտ է բարելավել օրենսդրությունը: Ասացեք, խնդրեմ, ինչի՞ն է ծառայում անձնագրի երկրորդ էջում կնիքներ խփելու ինստիտուտը: Դա, կարծում եմ, միանգամայն ավելորդ բյուրոկրատական քաշքշուկ է, որը զարգացած պետություններում, որքան գիտեմ՝ չկա: Եթե ես անձնագիր եմ ստանում 10 տարով, ապա դա ինքնին նշանակում է, որ իմ՝ երկրից դուրս գալու իրավունքը հենց այդ ժամկետով է: Իմ տպավորությամբ՝ հերթ կանգնողների 70 տոկոսը հենց այդ կնիքների համար է տանջվում: Հավանաբար, ոչ ոք չի հրաժարվի միանգամից վճարել 10 հազար դրամ եւ 10 տարվա ընթացքում այլեւս այդ խնդրին չառնչվել: Իհարկե, այդ քայլերը պետք է արվեն նույնականացման քարտերի եւ կենսաչափական անձնագրերի կարգը բարելավելուն զուգահեռ:
Հերթում կանգնած գերհոգնած քաղաքացիներն ինձ մոտենում էին եւ խնդրում անդրադառնալ այս իրավիճակին՝ շեշտելով, որ տրամադրվող ծառայությունը վճարովի է: Նրանք, ընդհանուր առմամբ, իրավացի են՝ վճարովի ծառայությունը ենթադրում է որոշակի հարմարավետություն»:
Մանրամասն՝ թերթի ասյօրվա համարում։
Կուտակումների պատճառները հայտնի են՝ նախ կա սեզոնային գործոնը, նոր անձնագրերը եւ նոր կնիքները մեզ անհրաժեշտ են լինում հատկապես ամռանը՝ արձակուրդի մեկնելու համար, իսկ երկրորդ պատճառը Հայաստանում գտնվող ռուսաստանցիներն են: Ի դեպ, շարունակում եմ պնդել, որ նրանց ներկայությունը մեր երկրում դրական երեւույթ է, եւ պետությունը որակյալ կադրերի համար պետք է ստեղծի բարենպաստ պայմաններ, այդ թվում՝ կարգավիճակի առումով:
Քանի որ ինքս Անձնագրերի եւ վիզաների վարչությունում (ԱՎՎ) առնչվել եմ հերթերի խնդրին, ուզում եմ նախ ներկայացնել իմ տպավորությունը: Այն, որ կա հերթ գրանցող սարքը, անշուշտ հեշտացնում է մարդկային հաղորդակցությունը: Չկան վեճեր, թե ով ումից հետո էր կանգնած: Ես իմ կտրոնը վերցրեցի մոտավորապես 10:30, 192-րդ համարն էի, եւ հերթս հասավ 17:00-ից մի քանի րոպե առաջ: Չեմ կարող որեւէ դժգոհություն հայտնել ԱՎՎ աշխատակիցներից: Բոլորը, այդ թվում՝ ոստիկանները, հանգիստ եւ ժպիտով պատասխանում էին հարյուրավոր քաղաքացիների հարցերին: Թերեւս արժե օդորակիչներ դնել ոչ միայն բուն գործարքների սրահում, այլեւ սպասասրահներում:
Բայց, ինչպես եւ այլ դեպքերում այստեղ էլ, կարծում եմ, լուծումը պետք է լինի ինստիտուցիոնալ, այսինքն՝ ի վերջո, անհրաժեշտ է բարելավել օրենսդրությունը: Ասացեք, խնդրեմ, ինչի՞ն է ծառայում անձնագրի երկրորդ էջում կնիքներ խփելու ինստիտուտը: Դա, կարծում եմ, միանգամայն ավելորդ բյուրոկրատական քաշքշուկ է, որը զարգացած պետություններում, որքան գիտեմ՝ չկա: Եթե ես անձնագիր եմ ստանում 10 տարով, ապա դա ինքնին նշանակում է, որ իմ՝ երկրից դուրս գալու իրավունքը հենց այդ ժամկետով է: Իմ տպավորությամբ՝ հերթ կանգնողների 70 տոկոսը հենց այդ կնիքների համար է տանջվում: Հավանաբար, ոչ ոք չի հրաժարվի միանգամից վճարել 10 հազար դրամ եւ 10 տարվա ընթացքում այլեւս այդ խնդրին չառնչվել: Իհարկե, այդ քայլերը պետք է արվեն նույնականացման քարտերի եւ կենսաչափական անձնագրերի կարգը բարելավելուն զուգահեռ:
Հերթում կանգնած գերհոգնած քաղաքացիներն ինձ մոտենում էին եւ խնդրում անդրադառնալ այս իրավիճակին՝ շեշտելով, որ տրամադրվող ծառայությունը վճարովի է: Նրանք, ընդհանուր առմամբ, իրավացի են՝ վճարովի ծառայությունը ենթադրում է որոշակի հարմարավետություն»:
Մանրամասն՝ թերթի ասյօրվա համարում։