Մամուլ

Ինչո՞ւ հարձակվեցին Արմեն Մարտիրոսյանի վրա․ «Առավոտ»

2282 դիտում article-date

10:59 29-04-2022

«Առավոտ» թերթի առաջնորդողը գրում է․ ««Անտարես» հրատարակչության տնօրեն Արմեն Մարտիրոսյանի տեսակետները, իմ կարծիքով, խիստ վիճելի են, եւ, օրինակ, ինձ մոտ դրանք հաճախ բանավիճելու ցանկություն են առաջացնում: Չեմ կարծում, որ Հայաստանը պետք է Թուրքիայի եւ Ադրբեջանի հետ իր հարաբերությունները կառուցի պարոն Մարտիրոսյանի պատկերացումների հիման վրա: Բայց նա ո՛չ պետական պաշտոնյա է, ո՛չ էլ անգամ քաղաքական գործիչ, որպեսզի նրա ասածները կամ գրածները պարտադիր դառնան լայն քննարկման առարկա՝ ով ուզում քննարկում է, մնացածներն ուշադրություն չեն դարձնում: Ի դեպ, նրա հայացքները ես չեմ նույնականացնում ոչ առաջին նախագահի, ոչ էլ ներկայիս վարչապետի հայացքների հետ (եթե երկրորդ դեպքում դրանք ընդհանրապես կան):

Ինչին ես կտրականապես դեմ եմ, դա որեւէ մարդու դեմ ատելություն ու թշնամանք գեներացնելն է՝ լինի նա ՀՀԿ-ական, ՔՊ-ական, դաշնակցական, թե ՀԱԿ-ական: Հիշո՞ւմ եք, օրինակ, թե ինչ զանգվածային փսիխոզ էր կազմակերպվում Շուշան Պետրոսյանի կամ Մարգարիտ Եսայանի դեմ՝ տգեղ, ցինիկ, մարդկային արժանապատվությունը վիրավորող (ոչ թե այդ կանանց, այլ այդ պսիխոզի մեջ ընկնողների): Նման հիստերիաներ խրախուսողները պետք է հասկանան, որ վաղ թե ուշ իրե՛նք են դառնալու նման «օբստրուկցիայի» թիրախը: Եվ, ինչպես մի քանի անգամ արդեն գրել եմ, այդ զգացմունքների բորբոքումը ուղղակիորեն հարվածում է հասարակությանն ու պետությանը:

Ես դեմ եմ նաեւ «թրքացման դեմ պայքարող» - «թրքացման ջատագով» պարզունակ հակադրությանը, որն արժեք ունի միայն քարոզչական տեսանկյունից՝ քանի որ զանգվածների մեջ hամապատասխան էմոցիաներ է առաջացնում: Երբ այդ կատեգորիաներն օգտագործելով դատողություններ է անում շարքային քաղաքացին, դա դեռ կարելի է հասկանալ: Բայց երբ իրավապաշտպանն է ասում, որ թրքացման դեմ պայքարողները տեսան թրքացման ջատագովին եւ հարվածեցին, դա արդեն մտահոգվելու տեղիք է տալիս, որովհետեւ նման պրիմիտիվ պատկեր ներկայացնողն իրականում ամեն ինչ հասկանում է:

Այս իշխանությունը փոխվելու է՝ եթե ոչ ա՛յս «հեղափոխական շարժման», ապա հետագայում որեւէ այլ նմանատիպ իրադարձությունների ազդեցության տակ: Իհարկե, ցանկանալի է, որ գոնե մի անգամ իշխանությունը փոխվի ընտրությունների միջոցով, բայց ես դրան, ճիշտն ասած, չեմ հավատում: Իսկ ինչն է, որ առայժմ չի փոխվում՝ արտահայտված հայացքների համար մարդկանց վրա հարձակվելը՝ ֆիզիկական եւ վիրտուալ տարածքում, իրական կամ կարծեցյալ մեծամասնության տեսակետի հետեւից վազելը: Ես սա ամենասկզբունքային հարցն եմ համարում: Ոչ միայն Հայաստանում»:

Մանրամասն՝ թերթի այսօրվա համարում։