Արձակի ձեւավորման նոր համատեքստում. «Մանյան». Aravot.am

Վերջին շրջանում ժամանակակից գրական միջավայրում կառուցվածքային նոր մոտեցումներով ու յուրօրինակ մտածողությամբ գրված պատմվածքների, էսսեների, վեպերի ենք հանդիպում։ Դրանք հաճախ գրական տարբեր ժանրերի խառնուրդ են լինում եւ այդ իրողությունը երբեմն-երբեմն չի զգացվում:

Բայց դիտարկումներիս արդյունքում համոզվել եմ, որ շատ անգամ դա հաջողվում է մեր հեղինակներին, եւ հետաքրքիրն այն է, որ հիմնականում երիտասարդ հեղինակներն են կառուցվածքային նոր տարրեր համադրում հնի հետ՝ ստեղծելով ժամանակակից գրականության նմուշներ:

Չէի կարող շրջանցել երիտասարդ գրող Վարդան Սմբատյանի «Մանյան» պատմվածքը, որը ժամանակին ընթերցել եմ «Գրեթերթում», իսկ վերախմբագրված տարբերակը վերջին օրերին՝ «Երեւանյան էսքիզ» գրական-մշակութային հարթակում:

Ճիշտ է, վերջին տարբերակում նկատում ենք էական փոփոխություններ, որը հեղինակի վերջին մեկ տարվա ինքնադիտարկումների արդյունքն է, որը շատ կարեւոր է ստեղծագործողի համար: «Մանյան» սովորական սյուժեով պատմվածք չէ:

Առաջինը, որ կարելի է նշել՝ ընտրված թեմայի արդիականությունն է, կերպարի վերաիմաստավորված գրական դիմագիծը: Վարդանը պատկերաստեղծման եւ ապա դրանք խորը դիտելու հմտություն ունի։

Վովա Արզումանյան

Ամբողջական հոդվածը Aravot.am-ում: