Մամուլ

Ենթադրել, որ այս պատերազմում որևէ երկիր «մեր կողմից է»՝ անթույլատրելի միամտություն է․ «Առավոտ»

7188 դիտում article-date

10:48 31-10-2020

«Առավոտ» թերթի առաջնորդողը գրում է․ «Ռուսաստանի նախագահ Վլադիմիր Պուտինը երկու անգամ բավականին հստակ ձևով ներկայացրեց իր երկրի դիրքորոշումն ընթացիկ պատերազմի վերաբերյալ: Երկու անգամ էլ նա սկսեց հայերի դեմ բռնություններից, որոնք պատճառ դարձան, որ հայկական կողմը սկսեց զինվել և կռվել: Պարզ է, որ այդ մակարդակի ղեկավարները ոչ մի բան պատահաբար չեն ասում՝ դրանով, կարծում եմ, Պուտինը ակնարկում է, որ Արցախի հայաթափում թույլ չի տա: Իհարկե, ՌԴ նախագահի նման մոտեցումը «հայամետության» հետ կապ չունի՝ պարզապես թուրք-ադրբեջանական սցենարով խնդրի լուծումը կնշանակի Ռուսաստանի լուրջ աշխարհաքաղաքական պարտություն Հարավային Կովկասում: Մյուս կողմից՝ Պուտինը խոսել է նախկին ԼՂԻՄ-ը շրջապատող 5+2 շրջանների՝ Ադրբեջանին հանձնելու մասին, որը նույնպես, ինչպես հասկանում եք, այդ պահին նրա մտքով անցած իմպրովիզացիա չէր՝ դրա մասին խոսվում է առնվազն 2007 թվականից («Մադրիդյան սկզբունքներ»): Անկախ նրանից, որ այդ խոսակցությունները մեզ դուր չեն գալիս, որ մենք դա անընդունելի ենք համարում, այդպիսին է Ռուսաստանի դիրքորոշումը: Պուտինն ասում է նաև, որ առաջին հերթին պետք է կանգնեցնել պատերազմը, արյունահեղությունը և այդ համատեքստում հիշատակում է նաև Թուրքիան (որպես ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի անդամ)՝ ըստ ամենայնի հասկանալով, որ առանց Թուրքիայի համաձայնության այս անգամ չի հաջողվի հրադադար հաստատել: Հնչում են խաղաղապահների մասին առաջարկները, բայց այս հարցում որևէ հստակություն չկա՝ արդյոք դա այժմ հնարավոր է և եթե այո, ապա որտեղ են նրանք տեղակայվելու, որ երկրի (երկրների) խաղաղապահներ են լինելու: Արդյո՞ք Ադրբեջանը կհամաձայնի բացառապես ռուսաստանցի խաղաղապահների տարբերակին: Միացյալ նահանգների և Ֆրանսիայի դիրքորոշումն ավելի անորոշ է: Եթե մի կողմ թողնենք «լիրիկան»՝ հայերի նկատմամբ որոշակի համակրանքի դրսևորումները, ապա այդ երկրները նույնպես կարծում են, որ խնդիրը պետք է կարգավորվի «մադրիդատիպ» սկզբունքների հիման վրա: Նրանք նույնպես կարծում են, որ պատերազմը պետք է կանգնեցնել, բայց, ի տարբերություն Ռուսաստանի, որևէ լծակ չունեն Արցախի հայաթափումը կանխելու համար: Այդպիսին է իրողությունը: Դիվանագետներն, իհարկե, պետք է բանակցեն բոլոր շահագրգիռ կողմերի հետ: Բայց ենթադրել, որ այս պատերազմում որևէ երկիր «մեր կողմից է»՝ անթույլատրելի միամտություն է: Առավել մերժելի է ձեռները ծնկներին խփելն ու «աշխարհի անարդարությունից» բողոքելը: 100 տարի առաջ բողոքեցինք, դրանից ոչ մի լավ բան չստացվեց: Մնում է հայկական բոլոր ուժերը հավաքելը, ատամները սեղմելը և կռվելը: Աշխարհը կընդունի այն «բնագծերը», որոնք մենք ենք նվաճել՝ ոչ ավելի, ոչ պակաս»: [b]Ամբողջությամբ՝ թերթի այսօվա համարում։[/b]