Հի­պո­թե­քա­յին վար­կե­րը հա­սա­նե­լի են միայն լի­քը գր­պան ու­նե­ցող­նե­րին․ «Իրատես»

«Իրատես» թերթը գրում է. «Հի­պո­թե­քա­յին վար­կի հա­սա­նե­լիու­թյան մա­սին պար­բե­րա­բար շր­ջա­նառ­վող տե­ղե­կատ­վու­թյուն-գով­քը մարդ­կանց աչ­քե­րին թոզ փչե­լու պես մի բան է։ Փաս­տը մնում է փաստ, որ հի­պո­թե­քա­յին վար­կե­րը հա­սա­նե­լի են միայն լի­քը գր­պան ու­նե­ցող­նե­րին։ Ար­դյունքն էլ այն է, որ մեկ ան­ձը հի­պո­թե­քով մի քա­նի բնա­կա­րան է ձեռք բե­րում, իսկ ցածր աշ­խա­տա­վար­ձով մար­դը մնում է կոտ­րած տաշ­տա­կի առջև։ Մինչ­դեռ հի­պո­թե­քա­յին, մաս­նա­վո­րա­պես, ե­կամ­տա­հար­կով վար­կե­րը նա­խա­տես­ված էին սո­ցիա­լա­պես ոչ ա­պա­հով խա­վի հա­մար։ Եվ այս­պես, 100-200 հա­զար դրամ աշ­խա­տա­վարձ ստա­ցող մարդն ի վի­ճա­կի չէ հի­պո­թեք վերց­նե­լու ե­կամ­տա­հար­կով, էլ չխո­սենք ա­ռանց ե­կամ­տա­հար­կի հի­պո­թեք ձևա­կեր­պե­լու մա­սին։ Պարզ­վում է, որ ամ­սա­կան մի­ջին հաշ­վար­կով ե­կամ­տա­հար­կը պետք է կազ­մի 100 հա­զար դրա­մից ա­վե­լի, որ­պես­զի վարկ կա­րո­ղա­նան ձևա­կեր­պել։ Գու­ցե շա­տերն ա­սեն` էլ ի՞նչ պետք է ա­ներ պե­տու­թյու­նը։ Գա­ղա­փա­րա­կան ա­ռու­մով ա­յո, պե­տու­թյու­նը գնա­ցել է լուրջ քայ­լի, սա­կայն գործ­նա­կան ա­ռու­մով այն բո­լո­րո­վին ի­րեն չի ար­դա­րաց­նում։ Տե­սեք, 200 հա­զար դրամ «կեղ­տոտ» աշ­խա­տա­վար­ձի դեպ­քում ե­կամ­տա­հար­կը կա­րող է կազ­մել 57-60 հա­զար դրամ, իսկ առևտրա­յին բան­կե­րի պա­հանջն է, որ այն 100 հա­զա­րից ա­վե­լի կազ­մի։ Բա­ցի այս խնդ­րից, ա­ռանց ե­կամ­տա­հար­կի հի­պո­թե­քա­յին վար­կը տրա­մադր­վում է այն դեպ­քում, երբ քա­ղա­քա­ցին միան­գա­մից բան­կին վճա­րում է բնա­կա­րա­նի գնի 30 %-ը։ Սո­ցիա­լա­կան ծրագ­րե­րի դեպ­քում այն կազ­մում է 7 %։ Ե­թե քա­ղա­քա­ցին չու­նի միան­վագ վճար­ման գու­մա­րը, ա­պա առևտրա­յին բան­կը գրավ է վերց­նում ոչ միայն գն­վող բնա­կա­րա­նը, այլև մեկ այլ բնա­կա­րան ևս պետք է գրա­վադր­վի։ Իսկ ե­թե քա­ղա­քա­ցին այլ սե­փա­կա­նու­թյուն չու­նի, ա­պա առևտրա­յին բան­կե­րին «չի կշ­տաց­նում» միայն գն­վող գրա­վադ­րու­մը։ Ինք­նին հարց է ա­ռա­ջա­նում` Հա­յաս­տա­նում այ­սօր շա՞տ են այն մար­դիկ, ո­րոնց աշ­խա­տա­վար­ձը գե­րա­զան­ցում է 300 հա­զար դրա­մը։ Որ­քան էլ պաշ­տո­նա­կան վի­ճա­կագ­րու­թյու­նը փոր­ձի ներ­կա­յաց­նել, թե Հա­յաս­տա­նում մի­ջին աշ­խա­տա­վար­ձը 150-200 հա­զար դրամ է, միևնույն է, այն ի­րա­կա­նու­թյու­նից բա­վա­կան հե­ռու է։ Ե­թե ան­գամ ըն­դու­նենք, որ վի­ճա­կագ­րու­թյու­նը չի ստում, ա­պա միևնույն է, այս դեպ­քում ան­գամ մար­դը չի կա­րող օգտ­վել նույ­նիսկ «Բնա­կա­րան` ե­րի­տա­սարդ ըն­տա­նիք­նե­րին» ծրագ­րից, քա­նի որ այս ծրա­գի­րը նա­խա­տե­սում է, որ բնա­կա­րա­նի ընդ­հա­նուր ար­ժե­քի 7 %-ը պետք է վճար­վի բան­կին, ին­չի հի­ման վրա բան­կը քա­ղա­քա­ցուն կտ­րա­մադ­րի ե­կամ­տա­հար­կով հի­պո­թե­քա­յին վարկ, ե­թե աշ­խա­տա­վար­ձը կազ­մում է 300 հա­զար դրամ կամ գե­րա­զան­ցում է այն։ Երբ մի քա­նի տա­րի ա­ռաջ կա­ռա­վա­րու­թյու­նը հաս­տա­տեց ե­կամ­տա­հար­կով հի­պո­թեք ձևա­կեր­պե­լու ծրա­գի­րը, մար­դիկ թեթևո­րեն շունչ քա­շե­ցին, մտա­ծե­լով, որ վեր­ջա­պես կա­րող են լու­ծել ի­րենց բնա­կա­րա­յին խն­դի­րը, բայց, ինչ­պես ա­սում են, թղ­թի վրա օ­րեն­քը մի տեսք ու­նի, կյան­քում` այլ։ Ի վեր­ջո, ե­կամ­տա­հար­կով հի­պո­թե­քա­յին վար­կի հիմ­քում դր­ված է սո­ցիա­լա­կան գոր­ծո­նը, հետևա­բար ճիշտ ժա­մա­նակն է, որ վե­րա­նայ­վեն այդ դրույ­քա­չա­փե­րի պա­հանջ­նե­րը հօ­գուտ սո­ցիա­լա­պես ոչ ա­պա­հով խա­վի։ Հա­մոզ­ված ենք, որ դրա­նից չեն տու­ժի ո՛չ բան­կա­յին հա­մա­կար­գը, ո՛չ էլ բնա­կա­րա­նա­շի­նա­րա­րա­կան բիզ­նե­սը։ Հա­կա­ռա­կը, որ­քան պա­հան­ջար­կը` մեծ, այն­քան ե­կա­մու­տը` շատ։ Այ­սօր էլ այդ պա­հան­ջար­կը մեծ է, սա­կայն այն սպա­սար­կում է մեծ շա­հույթ ու­նե­ցող քա­ղա­քա­ցի­նե­րի շա­հե­րը, ինչն էլ ար­դա­րա­ցիո­րեն դժ­գո­հու­թյուն է ա­ռա­ջաց­նում ժո­ղովր­դի շր­ջա­նում»։ [b]Մանրամասն՝ թերթի այսօրվա համարում:[/b]