5468 դիտում
09:15 07-08-2019
2050-ին ոչ ոք Փաշինյանին չի կարողանա հաշիվ ներկայացնել, թե ինչու նրա ասածը չիրականացավ․ «Առավոտ»
«Առավոտ» թերթի առաջնորդողը գրում է. «Ինչպես և վերջին մեկուկես տարվա ցանկացած իրադարձություն, վարչապետի ելույթը Ստեփանակերտում առաջացրել է երկու տիպի արձագանք:
1/ Հիացական-հրճվալից-փառաբանական, մոտավորապես՝ «առաջնորդի և ժողովրդի կատարյալ ներդաշնակության ևս մի ապացույց» կամ «ևս մի հուժկու հակահարված մութ ուժերին»:
2/ Հեգնական-չարախոսական՝ «Նյու-Վասյուկի», «դատարկախոսություն» և այլն:
Առաջին ուղղության ներկայացուցիչներին կցանկանայի ևս մեկ անգամ հիշեցնել, որ ժողովուրդ-իշխանություն էքստատիկ միաձուլում գոյություն ունի միայն տոտալիտար երկրներում, և նույն ամբողջատիրական մտածելակերպին է հատուկ ամենուր «մութ ուժերի» փնտրտուքը: Իսկ ծաղրական ոճով քննադատողներին ասեմ, որ երկարաժամկետ, տասնամյակների կտրվածքով պլանավորումը միանգամայն նորմալ երևույթ է բազմաթիվ երկրների համար։ Դա, բացի ամեն ինչից, հայտ է, որով պետությունն ուղենշում է իր հավակնությունների մակարդակը:
Նիկոլ Փաշինյանը մինչև 2050 թվականը վարչապետ չի լինելու, և, բնականաբար, ոչ ոք հնարավորություն չի ունենա նրան քաղաքական առումով հաշիվ ներկայացնել, թե ինչու 2019-ին նրա ասածը 31 տարի հետո իրականություն չդարձավ: Ավելին, հնարավոր է, որ 2024 թվականի ընտրություններին նրա քաղաքական ուժը մեծամասնություն չստանա: Ինչպես անել, որ երկրի հաջորդ ղեկավարները շարունակեն գնալ այսօր նախանշած ճանապարհով: Շատ պարզ, պետք է մշակել և սկսել իրականացնել այնպիսի ծրագրեր, որոնք հաջորդ իշխող քաղաքական ուժի մոտ առարկություններ չի առաջացնի: Իսկ դրա համար քիչ է ասել, որ, օրինակ, 2050-ին ուզում ենք Հայաստանում ունենալ 5 միլիոնանոց բնակչություն, պետք է մշակել ներգաղթի ծրագիր, ընդ որում, այն սկսել հաջողությամբ իրագործել, որպեսզի հաջորդ վարչապետն ասի, այո, մենք քաղաքական հակառակորդներ ենք, բայց այս ծրագիրը պետք է շարունակել, հարստացնելով այն այսինչ և այնինչ տարրերով: Նույնը վերաբերում է Ստեփանակերտում Փաշինյանի բարձրաձայնած ցանկացած այլ նպատակին: Դրանցից յուրաքանչյուրի տակ պետք է լինեն ծրագրեր:
Ի տարբերություն հոռետեսների, ես չեմ կարծում, որ այդ նպատակներն անիրագործելի են: Պարզապես դրանց իրագործման մեջ պետք է շահագրգռություն ունենա հայաստանյան ողջ հասարակությունը, մեր ողջ ազգը: Իսկ դրա համար դրանք պետք է լինեն պարզ, հասկանալի, ընդունելի։
«Ղարաբաղը մերն է»՝ բոլորը համաձայն են և պատրաստ են դրա համար պայքարել: «Մերժենք Սերժին»՝ մարդիկ վստահ էին, որ դա կլուծի իրենց խնդիրները: Իսկ հիմա համեմատեք, «կառուցենք իրավական պետություն»` « Աստված գիտի», թե ինչ է դա նշանակում:
․․․ Որպեսզի 2050 թվականին Հայաստանի ֆուտբոլի հավաքականը դառնա Եվրոպայի կամ աշխարհի առաջնության մեդալակիր, ողջ ազգը պետք է շնչի ֆուտբոլով: Հենց ֆուտբոլով, ոչ թե բուքմեյքերական գրասենյակներով»:
[b]Ամբողջությամբ՝ թերթի այսօրվա համարում։[/b]
Նմանատիպ նյութեր
1621 դիտում
20:08 24-05-2023
2952 դիտում
10:23 16-12-2014
Այս բաժնից
1078 դիտում
07:29 16-11-2024
1702 դիտում
07:22 16-11-2024
