Դեպրեսիայից դուրս գալու հրաշագործ բառերը (Toda)

Դեպրեսիան հին հույներն անվանում էին «Չորացած արգանդ»: Դա համարվում էր հիվանդություն: Հետագայում պարզվեց, որ դեպրեսիան բնորոշ է ոչ միայն կանանց, և ոչ էլ հիվանդություն է, այլ հոգեկան ընկճվածություն: Ընկճվածության պատճառները լինում են տարբեր: Բայց ընդհանուրն այն է, որ մարդու ցանկությունները և նպատակները չեն համապատասխանում հնարավորություններին և իրականությանը: Այսինքն դեպրեսիայի մեջ ընկածը կորցնում է իրականության զգացումն ու ընկճվում: Սակայն կա նաև հակառակ տեսակետ: Ըստ այդ տեսակետի դեպրեսիայի մեջ ընկնելուց հետո չեն կորցնում իրականության զգացումը, այլ դեպրեսիայի մեջ ընկնելուց առաջ: Այսինքն՝ մարդը կորցնում է իրականության զգացումը և այդ պատճառով ընկնում դեպրեսիայի մեջ: Այս պատճառը հաշվի առնելով, պարզ է, որ դեպրեսիայից դուրս գալու համար մարդուն պետք է հետ բերել իրականություն: Այսպիսով, եթե մարդը մնա իրականության մեջ, ապա չի տառապի, չի ընկճվի, որ իր մոտ ինչ-որ բան այնպես չէ: Այդ պատճառով մարդու և հասարակության առողջության մասին մտածող մարդիկ, իմաստունները, հոգևորականները, բժիշկները, բարոյախոսները ստեղծել են իրականության մեջ մնալու, իրականություն վերադառնալու գործիքներ: Մնալ իրականության մեջ չի նշանակում, որ պետք է հաշտվել իրականության հետ, այլ՝ հաշվի առնել իրականությունը: Չի նշանակում, որ չպետք է զբաղվել գիտությամբ, արվեստով, որովհետև գիտական կամ մշակութային գործունեությունը կոչված է ավելի լավը դարձնելու կյանքը, պատասխանելու հուզող խնդիրներին, բարձրացնելու նոր հարցեր, և չի կտրում իրականությունից: Իրականությունից կտրվողն իրեն պատկերացնում է կեղծ, գոյություն չունեցող իրավիճակում: Եվ քանի որ այդ կտրվածության մեջ ընկածը ճնշվում է իրականությունից, ապա ակամա տխրում է և ընկնում դեպրեսիայի մեջ: Եվ ուրեմն, դեպրեսիայից դուրս գալու համար հորդորում են արտասանել բառեր, որոնք մարդուն կբերեն իրականություն: Ավելին՝ մարդը Հոբի նման ուրախությամբ ու երախտագիտությամբ պետք է ընդունի այն ամենը՝ ինչ կա, տրվել է: Հոբի ամենօրյա աղոթքը պարունակում է երախտագիտություն, և միայն երախտագիտություն, ոչ պահանջ, ոչ պայքար, ոչ բողոք, ոչ պայման, ոչ խնդրանք, ոչ ցանկություն: Երախտագիտություն հայտնելով Հոբն ինքն իրեն դուրս է բերում ընկճվածությունից: Իսկ նա դեպրեսիայի մեջ ընկնելու լուրջ պատճառներ ուներ: Այսիսով, գոյություն ունեցել են և ունեն պարզ բառեր, որոնք ըստ էության արտահայտում են երախտագիտություն: Դրանք կարելի է շարադրել ազտաորեն՝ ներառելով տարբեր դիտարկումներ: Սակայն կարևորը շնորհակալություն հայտնելն է այն ամենի համար, ինչ կա, գոյություն ունի, և այն ամենի համար, ինչ ունես դու: Երախտագիտություն արտահայտող բառերը հրաշագործ են: Օրինակ կարելի է ասել. «Շնորհակալություն այն ամենի համար, ինչը Ստեղծել եք: Շնորհակալություն այն ամենի համար, ինչը Տվել եք ինձ»: Այս խոսքը կարելի մանրամասնել: Այս խոսքն ուրախությամբ արտասանելով, մարդը հասնում է ներդաշնակության: Դրանից հետո մարդը վերադառնում իրականություն և ակնթարթորեն դուրս գալիս դեպրեսիայից: [b]ԹԱԹՈՒԼ ՄԿՐՏՉՅԱՆ[/b]