Ժամանակին կարծիք էի հայտնել պարեկներին բացառապես բարձրագույն կրթություն ունեցող անձանցից ընտրելու անհրաժեշտության վերաբերյալ. ընդունվեց սվիններով․ Հովհաննես Քոչարյան

Հայտնի փաստաբան քրեական գործերով և պայմանագրային վեճերով, իրավագիտության թեկնածու, ՀՀ վաստակավոր իրավաբան Հովհաննես Քոչարյանը գրում է.

«Մի տեսանյութ աչքովս ընկավ։ Պաթոսով ազդարարվում է, որ ՀՀ ՆԳՆ կրթահամալիրն  այլևս բարձրագույն իրավաբանական կրթական ծրագիր չի իրականացնելու։ Փոխարինվում է  ինչ-որ անվտանգության բակալավրով, երեք տարի  ուսուցման ժամկետով։  Ո՞վ է այս որոշումը կայացրել, ու՞մ խորհրդով, ի՞նչ նպատակով։  

Այս  փոփոխությունը խիստ վտանգավոր է,  անհեռատես, իրավապահ համակարգի  տարեց-տարի  խորացող մասնագիտական   դեգրադացման  ֆոնին  անթույլատրելի։  Իրավապահ համակարգը գլխավորապես պետք է կոմպլեկտավորվի  բարձրագույն  իրավաբանական կրթություն ունեցող  կադրերով. հանցավորության դեպ պայքարը պետության իրավապահ գործունեության ֆունկցիա է,  ի՞նչ «անվտանգության մասնագետ»։  Այսօրվա  կրթահամալիրի, որպես իրավաբանական  կրթօջախի,  հիմքերը  դրվել են Աշոտ Մանուչարյանի ու Վանո  Սիրադեղյանի  ջանքերով։  

Մտածում  եք  Ձեր  չափ չէին հասկանում, թե ինչ են անում։ Նրանք  ուղղակի   փրկեցին  պետությունը,    անցումային փուլում  գտնվող իրավապահ համակարգի կազմալուծումը առկախեցին  կադրային ու կրթական  գրագետ ռազմավարական քաղաքականություն իրականացնելով։  Նայեք կրթահամալիրի   թողած ժառանգությանը՝  հակակոռուպցիոն կոմիտեի կադրերին, թերևս միակ նախաքննական  մարմինը,  որ քիչ-թե շատ  պահպանում է իր  մասնագիտական կեցվածքը,  քննչական  կոմիտեի  ու ոստիկանության  ղեկավար կազմերին , ճանաչված  փաստաբաններին  ու դատախազներին։ Կրթահամալիրի շրջանավարտները  շատ  են ու ամենակարևորը՝  համակարգերում   երկարակյացը։  Կրթհամալիրի  գործունեության  երեսուն տարվա  փորձը  թույլ է տալիս արձանագրել,  որ այն հաջողված ու ժամանակի  փորձությունը հաղթահարած  ծրագիր էր  ու պետք է զարգացնել, ոչ թե դարձնել ինչ-որ վերապատրաստման  կենտրոն ու   հրճվել դրանից։

 Կրթահամալիրը  պետք է  դառնա  իրավապահ ամբողջ համակարգի, ոչ միայն ոստիկանության, իրավաբանական թիվ մեկ կրթօջախը։ Քրեագետ-փորձագետներ, օպերատիվ ծառայողներ, քննիչներ, քրեակատարողական հիմնարկների, հարկային-մաքսային մարմինների  ծառայողներ    պատրաստելը  պետք է  դառնար   կրթահամալիրի   ամենահիմնական  խնդիրը։ Այն պետք է  լինի  մեկ միասնական նախաքննական դպրոց նախաքննության ու օպերատիվ- հետախուզական  բոլոր  մարմինների համար։ ԻՆչու՞,  որովհետև  ունի  նեղ մասնագիտացում,  «ուժային» կադրերի  պատրաստման փորձ ու ավանդույթներ։ Պետական կարգապահությամբ դաստիարակվելը,  պետական  մտածողությամբ   սովորելը,  կուրսանտների միջև  մասնագիտական սոլիդարիզմի, եղբայրության զգացողության,  համակարգին  անմնացորդ  ծառայելու  կոդերը  կրթահամալիրի թողած ժառանգությունն են։

Ես սա ասում եմ առանց չափազանցության,  մի  փոքր   ներսից  ճանաչելով   կառույցը։  Ո՞նց  կարելի է սրանից  հրաժարվել, ո՞վ  է գալու  հարգված ու համաշխարհային ճանաչում ստացած մասնագիտության փոխարեն,  անորոշ սեռի ինչ-որ անվտանգության  մասնագետ  դառնա,  ես չեմ հասկանում։  

Ժամանակին կարծիք  էի  հայտնել պարեկներին   բացառապես բարձրագույն կրթություն ունեցող  անձանցից  ընտրելու անհրաժեշտության վերաբերյալ։ Ընդունվեց   սվիններով։  Եվ ինչ, արդյունքներից գոհ ե՞ք։  Վերցրեք,  վերջին երկու   տարիներին  այս ստորաբաժանման ծառայողների  կողմից  կատարած հանցագործությունների կառուցվածքը ուսումնասիրեք։  

Նորմալ մարդը   «ինքնասպան»  կլինի։   Ոստիկանության  նկատմամբ ունեցածս  հարգանքը  թույլ  չի տալիս   շատ  ծավալվեմ։    Գիտեք  ինչն է պատճառը՝ կադրային սխալ ընտրությունը։
Իրավաբանի  մասնագիտության պահպանումն է մոտիվացնելու նորմալ բուհ-ական ուսանողի թեկնածուին  սովորել  կրթահամալիրում ու աշխատել  իրավապահ համակարգում։  Հակառակ պարագայում ստիպված եք լինելու ընտրություն  կատարել այն դիմորդներից, ովքեր  կյանքում երազանք ու այլընտրանք   չունեն, փոխարենը   «անվտանգության  մասնագետը»  կա  ու կա։ Լավագույն փորձը  թողած  իրավապահ համակարգի վրա  էքսպերիմենտ եք անում։