Նիցշեն և Մարքսը՝ ընդդեմ Քրիստոսի. Օլիմպիականի բացումը և Հայաստանի փակում. Արմեն Աշոտյան
1180 դիտում
12:24 05-08-2024
Փարիզի օլիմպիական խաղերի շքեղ, բայց սկանդալային բացման արարողությունն էլ ավելի սրեց «ո՞վ ենք մենք» հարցը ոչ միայն 2.5 մլրդ քրիստոնեական ծագումնաբանություն ունեցողների, այլև ողջ ժամանակակից մարդկության համար:
Անաստվածության ագրեսիվ քարոզչությունը չի կարող հանդուրժելի լինել ցանկացած Աստված դավանողների համար: Անշուշտ, խնդիրը Ֆրանսիան չէ, և այդ երկիրն իր վաստակած բարձր տեղն ունի համաշխարհային մշակույթի, արվեստի, պատմության, մի խոսքով՝ քաղաքակրթության մեջ: Իմ անձնական երախտագիտությունն էլ Ֆրանսիայի ժողովրդին պայմանավորված է թե հեռավոր 1999-ին Մարսելի համալսարանի դռներն իմ առջև բացելու, առաջին գիտական աշխատանքս հրապարակելու, ֆրանսիականության թանձր կաթսայում՝ արևելցի երիտասարդի ականջները եփելու փաստերով, և թե, ի վերջո, ֆրանսիական հանրապետության պետական պարգևով:
Իրական խնդիրը որոշ երկրների իշխող էլիտաների աշխարհայացքային պատկանելությունն է գլոբալիզմի և լիբերալիզմի դիմակների տակ թաքնված անաստվածությանը, որի միակ գերնպատակն իշխանությունն է մարդու և մարդկության վրա: Ահա սա է առաջին հայացքից մշակութային միջոցառման իրական, քաղաքական ենթատեքստը:
Ցանկացած աստված (Քրիստոս, Յահվե, Ալլահ և այլն) խանգարում է նրանց մարդու վրա իրենց իշխանությունը հաստատել… Չէ՞ որ ցանկացած իշխանություն խարսխված է տվյալ ժամանակահատվածի և տվյալ հասարակության բարոյական արժեքների վրա, որոնք իրենց հերթին՝ ծնվում են կրոնից և մշակույթից: Ու ահա համաշխարհային իշխանություն հաստատելու բանալին. ոչնչացնում ես կրոնը, քեզանով անում մշակույթը, փոխում ես բարոյական կոդերը և հաստատում ես սեփական ռեժիմը:
ԱՄբողջական հոդվածը՝ սկզբնաղբյուր կայքում:
Անաստվածության ագրեսիվ քարոզչությունը չի կարող հանդուրժելի լինել ցանկացած Աստված դավանողների համար: Անշուշտ, խնդիրը Ֆրանսիան չէ, և այդ երկիրն իր վաստակած բարձր տեղն ունի համաշխարհային մշակույթի, արվեստի, պատմության, մի խոսքով՝ քաղաքակրթության մեջ: Իմ անձնական երախտագիտությունն էլ Ֆրանսիայի ժողովրդին պայմանավորված է թե հեռավոր 1999-ին Մարսելի համալսարանի դռներն իմ առջև բացելու, առաջին գիտական աշխատանքս հրապարակելու, ֆրանսիականության թանձր կաթսայում՝ արևելցի երիտասարդի ականջները եփելու փաստերով, և թե, ի վերջո, ֆրանսիական հանրապետության պետական պարգևով:
Իրական խնդիրը որոշ երկրների իշխող էլիտաների աշխարհայացքային պատկանելությունն է գլոբալիզմի և լիբերալիզմի դիմակների տակ թաքնված անաստվածությանը, որի միակ գերնպատակն իշխանությունն է մարդու և մարդկության վրա: Ահա սա է առաջին հայացքից մշակութային միջոցառման իրական, քաղաքական ենթատեքստը:
Ցանկացած աստված (Քրիստոս, Յահվե, Ալլահ և այլն) խանգարում է նրանց մարդու վրա իրենց իշխանությունը հաստատել… Չէ՞ որ ցանկացած իշխանություն խարսխված է տվյալ ժամանակահատվածի և տվյալ հասարակության բարոյական արժեքների վրա, որոնք իրենց հերթին՝ ծնվում են կրոնից և մշակույթից: Ու ահա համաշխարհային իշխանություն հաստատելու բանալին. ոչնչացնում ես կրոնը, քեզանով անում մշակույթը, փոխում ես բարոյական կոդերը և հաստատում ես սեփական ռեժիմը:
ԱՄբողջական հոդվածը՝ սկզբնաղբյուր կայքում:
Նմանատիպ նյութեր
7732 դիտում
23:50 28-04-2016
Այս բաժնից
