3388 դիտում
10:53 21-04-2023
Քաղաքական ակցիաների պատմությունից․ դրսևորվում են երկակի ստանդարտներ․ «Առավոտ»
«Առավոտ» թերթի առաջնորդողը գրում է․ «2018 թվականի ապրիլի 11-ին ԱԺ «Ելք» խմբակցության պատգամավորներ Լենա Նազարյանը եւ Արարատ Միրզոյանը, մոտենալով խորհրդարանի ամբիոնին, «վառեցին ազատության ջահը»՝ այրվող ծխարձակիչների միջոցով ԱԺ դահլիճում տարածեցին կապույտ ծուխը: Դա, այսպես կոչված, «քաղաքացիական հասարակության» եւ ֆեյսբուքահայության կողմից ընդունվեց բուռն հրճվանքով:
Երբ նույն թվականի փետրվարի 13-ին Երեւանի ավագանու նիստում «Երկիր ծիրանի» խմբակցության ներկայացուցիչ Մարինա Խաչատրյանը քաղաքապետ Տարոն Մարգարյանի վրա կեղտաջուր լցնելու մտադրությունը ի ցույց դրեց, նույն այդ շրջանակները առանձնապես չնեղվեցին, եթե ոչ՝ ողջունեցին:
Դրանք քաղաքական ակցիաներ էին: Կարելի է կիսել կամ չկիսել այդ ակցիաներն իրականացնողների հայացքները, կատարման ձեւը նույնպես կարող է դուր չգալ, բայց նման դրսեւորումները խորհրդարանական պրակտիկայում ընդունված երեւույթ են, եւ դրանց մեջ առանձնապես արտառոց բան չկա:
Ճիշտ նույն վերաբերմունքն ունեմ Թագուհի Թովմասյանի երեկվա ակցիայի վերաբերյալ: Նրանք, ովքեր ծափահարում էին Լենա Նազարյանին եւ Մարինա Խաչատրյանին, պետք է, ենթադրում եմ, առնվազն ըմբռնումով մոտենային պատգամավորի երեկվա արարքին: Բայց՝ ոչ. այս դեպքում այդ նույն շրջանակները խիստ վրդովված են՝ ինչպե՞ս կարելի է այդպես վարվել հանրապետության թիվ մեկ ամբիոնի մոտ: Եվ որպես բացասական վերաբերմունքի հիմնավորում հնչեցվում է ճամբարափոխության մեղադրանքը: Պետք է ասել, որ այս հարցում նույնպես դրսեւորվում են երկակի ստանդարտներ: Շիրակ Թորոսյանի եւ Սերգեյ Բագրատյանի ճամբարափոխությունը համարվում է միանգամայն բնականոն երեւույթ, իսկ այս մեկը՝ դավաճանություն սկզբունքներին:
Թագուհի Թովմասյանի ակցիային նախորդել էին նույն ամբիոնից վարչապետի մեղադրանքները, որոնք, ըստ ամենայնի, ուղղված էին հենց այդ պատգամավորի դեմ: Փաշինյանը, հավատարիմ մնալով իր ոճին, քաղաքական բանավեճում ոչ թե քաղաքական փաստարկներ է բերում, այլ աշխատեցնում է «անձնական կոմպրոմատը», իբր, իր նախկին թիմակից պատգամավորներից մեկը իրեն թաքուն ձայնագրել է եւ այդ ձայնագրությունը փոխանցել է Սերժ Սարգսյանին:
Վստահ չեմ, որ դա նույնիսկ տեխնիկապես հնարավոր է անել, բայց ինքնին, նման «փաստարկներ» հնչեցնելը շատ բան է ասում մեր իշխանության բնույթի մասին: Ինչպես եւ՝ խոստովանությունը, որ մարդկանց «բռնում են ականջից եւ դարձնում են պատգամավոր»»:
Մանրամասն՝ թերթի այսօրվա համարում։
Երբ նույն թվականի փետրվարի 13-ին Երեւանի ավագանու նիստում «Երկիր ծիրանի» խմբակցության ներկայացուցիչ Մարինա Խաչատրյանը քաղաքապետ Տարոն Մարգարյանի վրա կեղտաջուր լցնելու մտադրությունը ի ցույց դրեց, նույն այդ շրջանակները առանձնապես չնեղվեցին, եթե ոչ՝ ողջունեցին:
Դրանք քաղաքական ակցիաներ էին: Կարելի է կիսել կամ չկիսել այդ ակցիաներն իրականացնողների հայացքները, կատարման ձեւը նույնպես կարող է դուր չգալ, բայց նման դրսեւորումները խորհրդարանական պրակտիկայում ընդունված երեւույթ են, եւ դրանց մեջ առանձնապես արտառոց բան չկա:
Ճիշտ նույն վերաբերմունքն ունեմ Թագուհի Թովմասյանի երեկվա ակցիայի վերաբերյալ: Նրանք, ովքեր ծափահարում էին Լենա Նազարյանին եւ Մարինա Խաչատրյանին, պետք է, ենթադրում եմ, առնվազն ըմբռնումով մոտենային պատգամավորի երեկվա արարքին: Բայց՝ ոչ. այս դեպքում այդ նույն շրջանակները խիստ վրդովված են՝ ինչպե՞ս կարելի է այդպես վարվել հանրապետության թիվ մեկ ամբիոնի մոտ: Եվ որպես բացասական վերաբերմունքի հիմնավորում հնչեցվում է ճամբարափոխության մեղադրանքը: Պետք է ասել, որ այս հարցում նույնպես դրսեւորվում են երկակի ստանդարտներ: Շիրակ Թորոսյանի եւ Սերգեյ Բագրատյանի ճամբարափոխությունը համարվում է միանգամայն բնականոն երեւույթ, իսկ այս մեկը՝ դավաճանություն սկզբունքներին:
Թագուհի Թովմասյանի ակցիային նախորդել էին նույն ամբիոնից վարչապետի մեղադրանքները, որոնք, ըստ ամենայնի, ուղղված էին հենց այդ պատգամավորի դեմ: Փաշինյանը, հավատարիմ մնալով իր ոճին, քաղաքական բանավեճում ոչ թե քաղաքական փաստարկներ է բերում, այլ աշխատեցնում է «անձնական կոմպրոմատը», իբր, իր նախկին թիմակից պատգամավորներից մեկը իրեն թաքուն ձայնագրել է եւ այդ ձայնագրությունը փոխանցել է Սերժ Սարգսյանին:
Վստահ չեմ, որ դա նույնիսկ տեխնիկապես հնարավոր է անել, բայց ինքնին, նման «փաստարկներ» հնչեցնելը շատ բան է ասում մեր իշխանության բնույթի մասին: Ինչպես եւ՝ խոստովանությունը, որ մարդկանց «բռնում են ականջից եւ դարձնում են պատգամավոր»»:
Մանրամասն՝ թերթի այսօրվա համարում։
Նմանատիպ նյութեր
Այս բաժնից
940 դիտում
08:50 09-11-2024
Ինչո՞ւ Նիկոլ Փաշինյանը շահագրգռված չէ գերիների ու բռնի առևանգվածների ազատ արձակման հարցում. «Փաստ»
892 դիտում
08:29 09-11-2024
Կապիտուլացիայից 4 տարի անց. ինչ ունենք. «Ժողովուրդ»