Հարցն այն է, թե մենք ինչ ենք անում․ «Փաստ»

«Փաստ» օրաթերթը գրում է. «Կառավարության ծրագրի կատարողականի պատրվակով հրավիրված ԱԺ նիստում ապրիլի 18-ին Նիկոլ Փաշինյանի ունեցած ելույթը, հիրավի, «ծրագրային» էր: Այն ծրագրային էր նույնիսկ առանց չակերտների ու սարկազմի: Ավելին, անգամ հարց չի ծագում, թե դա ինչ ծրագիր է: Դա էլ է բացահայտ:

Նիկոլ Փաշինյանը, որքան էլ դա իրեն բնորոշ չէ, միանգամայն անկեղծ (այո, այո՝ անկեղծ) ու բացահայտ հայտարարեց. ա) համաձայնել է Արցախը լիովին հանձնել Ադրբեջանին, բ) հետևողականորեն թուրք-ադրբեջանական տանդեմին է հանձնելու Հայաստանը: Այստեղ հարցերը հազիվ թե կարող են ուղղված լինել Նիկոլ Փաշինյանին: Ի վերջո, նոր չպիտի իմանայինք, թե նա ով է և ինչ է անում, մեծ հաշվով: Այստեղ բուն հարցն այն է, թե ի՞նչ ենք անում մենք:

Ի՞նչ ենք անում բոլորս՝ ընդդիմադիր, թե չընդդիմադիր, հողագործ, թե ակադեմիկոս, վարորդ, թե շինարար, երևանաբնակ, թե լիոնցի, տնատեր, թե տունուտեղից զրկված: Բոլո՛րս: Այն, որ ժողովուրդ են ասում, որին, մեկը, իբր, սիրում էր, ինչ-որ խոնարհվում էր և այլն, բայց փաստացի շարունակում է տանել կործանման: Ավելին, նման ելույթներով շարունակում է ծաղրել նույն այդ ժողովրդին: Փաշինյանի ելույթի մեջ «կարմիր թելը» իր հորինած «ապագա կա»-ն էր, որին, նրա կարծիքով, մարդիկ հավատում են, դրա համար էլ թանկանոց բնակարաններ են գնում նորակառույց շենքերում: Ցանկացած հասարակություն, նկատենք, բնականաբար, որոշակի հույսեր է կապում ապագայի հետ, լավատեսական մղումներ ունի: Բա՛յց:

Հասարակությունը չի կարող հույսերը կապել պարտված, պարտվողական, երկիրը թշնամուն հանձնող գործչի կամ քաղաքական խմբավորման հետ: Սա ընտրությունների, վերընտրություն կազմակերպելու ու նմանօրինակ «տասովկաների» հետ կապ չունի: Խոսքը հասարակության, ժողովրդի մասին է՝ լայն ընդգրկմամբ: Իսկ լայն ընդգրկմամբ ոչ մի խելամիտ անձնավորություն, անկախ սեռից, տարիքից, գաղափարաքաղաքական կողմնորոշումներից ու դավանանքից, ուղղակիորեն չի կարող ապագայի իր ծրագրերը կապել, կրկնենք՝ պարտվողական խմբավորման կամ «մանդատավոր միջին վիճակագրական անձի» հետ:

Այնպես որ, այո, ապագայի վերաբերյալ ինչ-ինչ հույսեր կան, բայց դրանք փաշինյանական «ապագակա»-ի օգտին գրանցել ընդհանրապես չարժե: Հա, ինչ վերաբերում է թանկանոց բնակարաններին, ապա իշխանությունները դեռ ժողովուրդ չեն, իսկ սովորական բնակարանների առումով կխոսենք, երբ եկամտահարկի վերադարձի համակարգը ամբողջությամբ Երևանից կհանվի»:

Մանրամասն՝ թերթի այսօրվա համարում։