Սիրիայի պատերազմից հետո ես չեմ պատրաստվում մնացած կյանքս փողոցում անցկացնել․ 66-ամյա Ֆրիդիկը խորդ եղբոր «թեթև ձեռքով» անտուն է մնացել. ՖՈՏՈՌԵՊՈՐՏԱԺ, ՏԵՍԱՆՅՈՒԹ

Սիրայից Հայաստան տեղափոխված 66-ամյա Ֆրիդիկ Հարությունյանը խորդ եղբոր պատճառով անտուն է մնացել։ Այս մասին [color=#EF2929]SHAMSHYAN.com[/color]-ի թղթակցի հետ զրույցում ասաց ինքը՝ 66-ամյա Ֆրիդիկ Հարությունյանը, ով Հայաստան է եկել 2012թ.-ին Սիրիայի Հալեպ քաղաքից: Նա պատմեց, որ իր հայրը 1986թ.-ին իրեն է կտակել Վարդաշեն 8-րդ փողոցի թիվ 58 տունը: 1990թ.-ին հայրը մահացել է, 1991թ.-ին Ֆրիդիկը ընդունում է կտակը, իսկ 1992թ.-ին` մեկնում Սիրիա: 2012-ին Սիրիայից վերադառնալով տեղեկանում է, որ տան սեփականատեր է դարձել իր խորդ եղբայրը` Ռոբերտ Արզումանյանը: «Երբ ես Սիրիայում էի բնակվում, միայն կեղծիքների հիմքով խլեցին ինձանից` ըստ կտակի ժառանգության իրավունքի իմ տունն ու հողը: Սիրիայի պատերազմի պատճառով վերադառնալով Հայաստան` հայտնվեցի փողոցում: Այսօր ամբողջ աշխարհը օգնում է Սիրիայի պատերազմի պատճառով փախած հայերին, իսկ Հայաստանում դատարանները և դատախազությունը շարունակում են կեղծիքների ճանապարհով քողարկել իրենց հարազատին, բարեկամին, ընկերոջը»,- մանրամասնեց Հարությունյանը: Դատախազությունը նույնիսկ անտեսել է մարդու իրավունքների պաշտպանի որոշումը` վերականգնել Ֆ. Հարությունյանի խախտված իրավունքը, մասնավորապես օրենսգրքով սահմանված կարգով ընթացք տալ վերջինիս 02.03.2015 ներկայացված դիմումին: Վճռաբեկ դատարանը 2001թ.-ից սկսած մինչև 2014թ. հունիս ամիսը իմ վճռաբեկ բողոքները տարբեր նոր երևան եկած հանգամանքների հիմքով ետ է վերադարձրել անհիմն պատասխաններով: «Այժմ էլ դատախազությունը առանց ուսումնասիրելու իմ բողոքները, մերժում է իմ պահանջը. այն է` մեղավորներին նկատմամբ քրեական գործ հարուցել և պատժել օրենքի ողջ խստությամբ, վերականգնել իմ իրավունքի խախտումը և ճանաչել ինձ միակ տուժող: Ներկայացնում եմ շատ ամփոփ դատավորների կողմից վճիռներում կատարված կեղծիքները, որոնց փաստերը առկա են: 1. Վճիռներում ակնհայտ կեղծել են Օրջոնոկիձեի շրջգործկոմի 22.05.1986թ. թիվ 14/40 որոշումը. պարզապես նոր որոշում են կայացրել: 2. Վճիռներում կեղծել են 1961թ. Լենինյան շրջանի ժողդատարանի վճիռը, որը ներկայացրել է դատարան Ռ. Արզումանյանը, իր անունը չկա այդ վճռում, գործի քննության հետ ընդհանրապես կապ չունի, իսկ դատարանը հաշվի է առել և կեղծել: 3. Վկայակոչել են 21.04.1961թ. մեկ այլ վճիռ, որը ընդհանրապես գոյություն չունի, նույնիսկ արխիվային քննված գործերում չկա: Այդ հիմքով խլել են իմ հողը: 4. Վճռի պատճառաբանական մասին հակասող «վճռեց» մասն են կազմել: 5. Դատավորները ինքնակամ փոխել են հայցապահանջները: 6. Հաշվի չեն առել, ըստ կտակի, ժառանգության իրավունքի վկայականը, որի հիմքով միակ ժառանգորդը ես եմ: 7. Վճռի պարզաբանման անվան տակ մի նոր վճիռ են կայացրել: 8. Դատարանների արխիվային քննված գործի նյութերից վերացվել է օրինական ուժի մեջ մտած վճիռը և կատարողական թերթը: 9. Վճիռների պետական գրանցում կատարվել է կեղծ հիմքերով: 10. Վճռի պատճառաբանական մասում նշված ցախանոցի մերժման պատճառը «վճռեց» մասում կիսատ է գրվել, որն էլ պատճառ է դարձել մեկ այլ վճռով բավարարելու»,- կետերով ներկայացրեց մեր զրուցակիցը։ Առաջին երկու բողոքներին ՀՀ դատախազության կողմից տրվել է գրեթե նույն պատասխանները։ «Դիմումներում թվարկված են Ձեր կասկածներն ու ենթադրությունները՝ դատավորների կողմից ակնհայտ անարդար վճիռ կայացնելու վերաբերյալ և երկրորդ պատասխանի մեջ գրում է «Եթե դուք ունեք կոնկրետ փաստեր, այլ ոչ վերացական կասկածներ կամ ենթադրություններ, ապա կարող եք ներկայացնել ցանկացած իրավապահ մարմնին մատնության համար ներկայացնեք հանցագործության մասին հաղորդում»: 14 էջանոց իմ դիմումը, որտեղ արտահայտված է իմ բողոքը` կետ առ կետ նշված դատական ակտերում կատարած կեղծիքների մասին, որի հետ կցված են 49 թերթ կեղծիքները բացահայտող փաստեր` միթե հանցագործության մասին հաղորդագրություն չի, ապա ինչ է: Սիրիայի պատերազմից հետո ես չեմ պատրաստվում մնացած կյանքս փողոցում անցկացնել, իսկ դատավորները և հայցվորը հանգիստ մարսեն իրենց կատարած հանցագործությունները: Խնդրում եմ իրավապահ մարմիններին գնահատական տալ կատարվածին, աջակցել, որպեսզի իմ խախտված իրավունքները վերականգնվեն»․- ավելացրեց Ֆրիդիկ Հարությունյանը: [color=#EF2929]SHAMSHYAN.com[/color]-ը պատրաստ է ներկայացնել հակառակ կողմի տեսակետը նշված խնդրի շուրջ: Լուսանկարները՝ Լևոն Ամիրզյանի