«Կյանքն այնպես չի տրվում՝ եթե մի բան դուրդ չգա, գնաս քեզ կամրջից ցած գցես». Վարդան Պետրոսյան. aravot.am

«Արվեստի ստեղծագործությունն, իմ կարծիքով, մարդու մարմնի նման պետք է լինի, պիտի ունենա երեւացող շոշափելի մարմին, զգացմունքային մարմին եւ մտքի մարմին»,- «Զանգակ» գրատանը իր «Սկիզբ» գրքի վերաբերյալ Aravot.am-ի հարցին պատասխանելիս՝ ասաց դերասան Վարդան Պետրոսյանը:

«Շոշափելի մարմինն այն է, ինչ տեսնում ենք… Ես փորձել եմ գրել զվարճալի, հուշերի ձեւով, օրագրի ձեւով, չես հասկանում ինչ ոճ է: Ինքս էլ չեմ հասկանում: Մի պահ հասկացա, որ ոճական հակասություն կա գրվածքի մեջ, փորձեցի ուղղել, բայց հետո զգացի, որ մի անկեղծություն կոտրվում է ու ստիպված նույնը թողեցի»,-ասում է դերասանը:

Իսկ թե ո՞րն է գրքի պատգամը, այս հարցին էլ Վարդան Պետրոսյանն այսպես պատասխանեց. «Բարդ կացության մեջ էլ մարդ կարող է լույս տեսնել: Պատգամն այն է, որ մեզ տրված դառն կացությունն ու դաժան իրավիճակները, որքան էլ ցավալի լինեն, հաղթահարելու համար են տրվում:Պատգամն այն է, որ ամենածանր մթության մեջ պետք է աչքը բացել եւ տեսնել լույսը, լուսավոր մարդկանց: Մթության մեջ էլ լույս, կայծ կա, խնդիրն այն է, մենք տեսնո՞ւմ ենք այն, թե ոչ…Եթե համեմատենք այսօրվա կյանքը իմ՝ կալանքի ժամանակվա կյանքի հետ…Հիմա առատություն է, բայց տեսեք, թե ինչքան դժբախտ ենք մեզ զգում, ինչքան ցավ կա, հեշտ չէ մարդկանց համար այսօր, թեեւ ինչքան առատություն կա…