Ցավոք, հիասթափությունս կրկնապատկվեց.... Նախ ամբիոնին մոտեցավ դատարկ, պարտված հայացքով ու դահլիճում դատարկ աչքերով ինչ-որ բան փնտրող մեկը...Սպարտակ Ղարաբաղցյան

Երկար ժամանակ ինձ զրկել էի նիկօլի ճիվաղային ձայնը լսելու ,,հաճույքից,, ու բառակույտ՝ ոչինչ չասող ելույթները դիտելուց;

Այսօր ինձ ստիպեցի և լսելու և դիտելու, խորհելով, որ վերջապես իրավիճակը գնահատող ՎԱՐՉԱՊԵՏԻ խոսք կլսեմ...

Ցավոք, հիասթափությունս կրկնապատկվեց.... Նախ ամբիոնին մոտեցավ դատարկ, պարտված հայացքով ու դահլիճում դատարկ աչքերով ինչ-որ բան փնտրող մեկը...

Թվում էր, թե շատ կարճ է լինելու խոսքը՝ այս անգամ գոնե, սահմանները վտանգված են, ամեն րոպե զոհ ու վիրավոր, ԶՈՀԱՍԵՂԱՆԻՆ ՊԵՏԱԿԱՆՈՒԹՅՈՒՆՆ Է, ԼԻՆԵԼ ՉԼԻՆԵԼՈՒ ԽՆԴԻՐԸ...

Հետո սկսվեց անկապ հարց ու պատասխանի թատրոնը, հարցերն ասես վերակենդանացնում էին ծաղկամանի մեջ երկար ժամանակ ՋՈՒՐ չտեսած ԾԱՂԻԿ-ՆԻԿՕԼԻՆ...

Սկսվեց ինքնագովեստի ու քծնանքի եղկելի մի ներկայացում՝ հարց տվողը նախ իր կռված պապերին հիշեց, հետո արցախյան առաջրն պատերազմի տարիներին կռված հեռու ու մոտ ազգական-բարեկամ-հարևաններին, չմոռացավ իր ու նիկօլի մասնակցությունը ապրիլյան պատերազմին, հասավ մինչև 44 օրեա պատերազմին մասնակցած ու բարձրեալի կամքով ողջ մնացած արքայազն ԱՇՈՏԻԿԻՆ...

Հետո պարզվեց, որ այս պատերազմն էլ ԱԼԻևԸ սանձազերծել է կանխելու ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՏՆՏԵՍԱԿԱՆ ԹՌԻՉՔԸ, և պայմանագիրն էլ չի կնքվում, որովհետև ԱԼԻևԸ ԵՐևԱՆՆ էլ է ուզում...

.... Տասնամեակներ առաջ ադրբեջանը ճիշտ մերի նման մի խեղկատակ նախագահ ուներ, որը երազում էր ՍևԱՆՈՒՄ ԼՈՂԱՆԱԼ ՈՒ ԵՐևԱՆՈՒՄ ԹԵՅ ԽՄԵԼ....

Սպարտակ Ղարաբաղցյան