Թե՛ Փաշինյանը, թե՛ վենետիկյան մնացած խամաճիկները սուրբգրային հակահերոսներ են, որոնց դեմ սուրբգրային հերոսները կռվել ու հաղթել են

Հայկ Եսայանը գրում է. Քրիստոս հարյավ ի մեռելոց, Օրհնյալ է հարությունը Քրիստոսի:

Նիկոլ Փաշինյանը Դավթի սաղմոսն է կարդում. առաջին հայացքից դրական քայլ է թվում , բայց հասկանանք՝ ով էր Դավիթ թագավորը։ Նա, ինչպես հրեական պատումը ու Սուրբ Գիրքն է ասում, արդարմիտ ու աստվածավախ երիտասարդ էր ,ով չվախեցավ դուրս գալ հսկա Գողիաթի դեմ, ով զինված էր ժամանակի լավագույն զպառազինությամբ ու սպառնում էր Դավթի ազգին ստրկացնել ու դարձնել կռապաշտ։

Դավիթը Գողիաթի դեմ դուրս եկավ կռվելու ,որ պահպաներ իր ազգի հավատքը , մշակույթը։ Դուրս եկավ կռվի ոչ ստանդարտ կերպով, այլ պարսատիկով ու ցուպով։ Գողիաթը դա տեսնելով ՝մտածեց,թե ծաղրում են իրեն։

(ԹԱԳԱՒՈՐՈՒԹԻՒՆՆԵՐ Ա 17: Այլազգին ասաց Դաւթին. «Ինչպէ՞ս թէ, մի՞թէ ես շուն եմ, որ ցուպով ու քարերով ես գալիս ինձ վրայ»։)

Դավիթ -Գողիաթ հակամարտությունը ավարտվեց Դավթի հաղթանակով, ով թշնամուն տապալեց պարսատիկի քարով։

Հետագայում, հրեա րաբբիները այդ հակամարտությունը այլաբանորեն մեկնում էին իբրև առաքինի մարդու պայքարը մեծ մոլությունների ու մոլորությունների դեմ։
Ավելի ուշ ուղղափառ եկեղեցու հայրերը այլաբանորեն համեմատում էին փոքրաթիվ ուղղադավաների տարած հաղթանակը հելենիստական այլասերությունների դեմ։

Այսօր նույնպես թե՛ մեր երկրում ,թե՛ ամբողջ աշխարհում ուղղադավան մարդիկ կանգնած են գողիաթական, որը արդեն այլ անվանում ունի (նոր բաբելոնյան կամ վենետիկյան պոռնիկ) սպառնալիքի դեմ հանդիման։

Դավթի պատմությունը այն հույսերից մեկն է, որը օգնում է հստակ գիտակցել ինչքան էլ մեծ լինի, իչքան էլ անպարտելի թվա կռապաշտությունից ծնված մշակութային հարձակումը, միևնույն է Տիրոջ զորությունը բաբելոնյան ու վենետիկյան գարշություններից խորշող ուղղադավանների հետ է և նրանք կհաղթահարեն մարտահրավերը։

Հիմա մի փոքր անդրադառնանք Դավթի հետագա քայլերին ,որպեսզի հասկանաք նիկոլ փաշինյանը կամ մնացած վենետիկյան պոռնիկների խամաճիկները իրավունք ունեն Սուրբ Գրքից մեջբերումներ անել իրենց վերագրելով ։

Դավիթը հետագայում իշխանության գալով՝ առաջին բանը, որ ձեռնարկեց քանդեց բահաղի կռատները ու կոտորեց բահաղի քրմերին (մեր օրերում բահաղի կռատների ու քրմերի գործառյութը իրականացնում են արևմտյան հկ-ները իրենց տեղական խամաճիկներով, որոնց մի մասը տարիներ շարունակ խաղաղություն , մի մասը այլասերվածություն ,մի մասը երկու տիրոջ ծառա լիշնել են քարոզել ու տենց շարունակ) որոնք մարդկանց սնուցում էին ապրել անասնական կյանքով ու սեռական այլասերություններվ։

Դավթի կյանքի այս փոքրկ դրվագն էլ բավական է հասկանալու համար թե՛ Փաշինյաը, թե՛ վենետիկյան մնացած խամաճիկները սուրբգրային հակահերոսներ են, որոնց դեմ սուրբգրային հերոսները կռվել ու հաղթել են։

Հորդորում եմ վենետիկյան խամաճիկներին Սուրբ Գիրք կարդալուց ուշադրություն դարձնեն ոչ թե այն հատվածներն ,որոնք վերաբերվում են նրանց ովքեր կռվում էին վենտիկյան պղծությունների դեմ, այլ այն հատվածներին որտեղ ասվում է ինչ է լինելու բաբելոնյան ու վենետիկյան գարշություններով երկիրը լցնողների ու իրենց աջակցողների հետ։

Օրինակ սա՝ ՅԱՅՏՆՈՒԹԻՒՆ 18 «Ընկա՜ւ մեծն Բաբելոնը, որ եղել էր բնակավայր դեւերի, արգելանոց ամէն տեսակ պիղծ ոգիների ու ամուր բանտ ամէն տեսակ անմաքուր եւ ատելի ոգիների, քանի որ նրա կատաղի պոռնկութեան գինուց հարբեցին բոլոր ազգերը եւ երկրի թագաւորները, որոնք պոռնկութիւն արեցին նրա հետ։ Եւ երկրի վաճառականները հարստացան նրա անչափ զեխութիւնից»։

Ապա երկնքից լսեցի մի ձայն, որ ասում էր. «Ելէ՛ք դրա միջից, ժողովո՛ւրդ իմ, որպէսզի մասնակից չլինէք դրա մեղքերին եւ չընդունէք դրա պատուհասները,
քանի որ դրա մեղքերը դիզուեցին հասան մինչեւ երկինք։ Աստուած յիշեց դրա ամբարիշտ արարքները։

Եւ նա պիտի հատուցի դրան, ինչպէս որ մեզ հատուցեց։ Եւ դա կրկնակին պիտի ստանայ իր գործերի փոխարէն։ Եւ դուք կրկնակի՛ խառնեցէք նրա համար այն բաժակը, որի մէջ դա խառնեց ձեզ համար։

Որչափ փառաւորեց ինքն իրեն եւ ապրեց զեխութեամբ, այդչափ դրան սո՛ւգ հատուցեցէք, քանի որ իր սրտում ասում էր. «Միշտ նստած եմ որպէս թագուհի եւ երբեք այրի չեմ»։
Դրա համար միայն մէկ օրում դրա վրայ պիտի հասնեն պատուհասներ՝ մահ, սուգ եւ սով. եւ դա պիտի այրուի կրակով, քանզի հզօր է Տէր Աստուածը, որ դատապարտեց դրան։
Եւ դրա վրայ պիտի լան ու պիտի ողբան երկրի թագաւորները, որոնք պոռնկացան եւ զուարճացան դրա հետ. նրանք պիտի հեծեծեն, երբ տեսնեն դրա տանջանքների այրման ծուխը.