Ես տեղեկություններ ստացա, և ահա ունեմ այն մասին, որ երկրային մարդկության սկիզբը դրվել է առնվազն 18 միլիոն տարի առաջ. Արեգ Ղազարյան

Արեգ Ղազարյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրել է. «Ես տեղեկություններ ստացա, և ահա ունեմ այն մասին, որ երկրային մարդկության սկիզբը դրվել է առնվազն տասնութ միլիոն տարի առաջ։ - Բայց 5,5 միլիոն տարի առաջ տեղի է ունեցել համաշխարհային իրադարձություն, որի արդյունքում ոչնչացվել են Երկրի (Աքաշայի գծային ժամանակագրությունները) ...... Երկիր մոլորակը «Աստղային արգանդ» է, որին տիեզերքի շատ քաղաքակրթությունների ուշադրությունը սևեռվում է մեզ վրա, որպեսզի պարբերաբար «բեղմնավորվի» այն և միասին ստեղծենք նոր իրագործման ձևերի Հավաքական մտքի ակտիվ ստեղծագործական դրսևորման իրադարձությունները։ - Բայց ընդհակառակը, ես չէի ցանկանա, որ այդպիսի շփում տեղի ունենա, քանի որ մեր իրականության համար բնութագրվող էներգետիկ պլազմայի «ֆիզիկական» տեսակն առայժմ ամբողջովին ի վիճակի չէ արտացոլելու կամ փոխանցելու մտքերի և զգացմունքների այդ հոյակապ ներդաշնակությունը, համապատասխան այն մարդկանց, ովքեր հիմա փորձում են հոգեւոր մակարդակում կապ հաստատել խորթ քաղաքակրթության հետ, որը որ ես եմ զգում։ Այդ շփման միջոցների ընտրությունը միշտ պետք է մնա նրանց ընտրության կողքին և կախված մնա կապի մեջ մտնող քաղաքակրթության Հավաքական ինքնագիտակցության չափային մակարդակից: Քանի որ նրանք կարող են, իրենց հայեցողությամբ, գերլյումինային արագությամբ վերափոխել Երկրից օրգանական կամ անօրգանական ծագման ցանկացած պինդ օբյեկտների Տիեզերքի ցանկացած մասի ձևի համար՝ վերափոխեն դինամիկ վիճակի, առանց կորցնելու օբյեկտների բնօրինակ ձևը: Մեր Երկիրը կարելի է համեմատել մի ընդհանուր ընդհանուր գալակտիկական գաղութի կամ հետազոտության վայրի հետ, որտեղ տարատեսակ, շատ ավելի զարգացած այլ տիեզերական քաղաքակրթությունները «ցանում են» իրենց «կյանքի և մտքի» սերմերը, և տիեզերական այգեպանները, անընդհատ մոտակայքում լինելով, դիտում են, թե ինչպես են այդ սերմերը զարգանում և վարվում են որոշակի պայմաններում, որոնք պարբերաբար փոխում են իրենց հայեցողությամբ: - Մինչ այժմյան մարդկություն հետ հավասար, երկրի վրա առնվազն հինգուկես միլիոն տարի արդեն գոյություն ունեն այնպիսի զարգացած քաղաքակրթություններ, որ մեզ համար, այժմ դժվար է նույնիսկ պատկերացնել դրանց զարգացման ներկա մակարդակը»: